(106) و از خداوند آمرزش بخواه، حقا که خداوند، آمرزنده ی مهربان است.

(107) و از کسانی که به خود خیانت کردند، دفاع مکن، یقیناً خداوند، افراد خیانت پیشه ی گنهکار را دوست ندارد.

(108) آنها (زشتکاریهای خود را) از مردم پنهان می دارند، اما از خدا پنهان نمی دارند، و او با ایشان است؛ هنگامی که در جلسات شبانه سخنانی را که خداوند نمی پسندد، تدبیر می کنند، و خداوند به آنچه انجام می دهند؛ احاطه دارد.

(109) هان!شما کسانی هستید که در زندگی دنیا، از آنان دفاع کردید، پس کیست که در روز قیامت در برابر خداوند از آنها دفاع کند؟ یا چه کسی است که وکیل و حامی آنها خواهد بود؟

(110) و کسی که کار بدی انجام دهد یا بر خویشتن ستم کند، پس از خداوند آمرزش بطلبد، خدا را آمرزنده ی مهربان خواهد یافت.

(111) و هر کس گناهی مرتکب شود، پس تنها به زیان خود مرتکب شده است، و خداوند دانای حکیم است.

(112) و هر کس خطا یا گناهی مرتکب شود، سپس بی گناهی را به آن متهم کند، قطعاً بار بهتان و گناه آشکاری را بر دوش گرفته است.

(113) و اگر فضل خدا و رحمتش شامل حال تو نبود، هر آینه گروهی از آنان قصد داشتند که تو را گمراه کنند، و جز خودشان را گمراه نمی کنند، و هیچ زیانی به تو نمی رسانند، و خداوند کتاب و حکمت (= سنت) برتو نازل کرد، و آنچه را نمی دانستی، به تو آموخت، و فضل خدا بر تو (همیشه) بزرگ بوده است.