(20) เปล่าเลย ! แต่ว่าพวกเจ้ารักการมีชีวิตอยู่ในโลกนี้
(21) และพวกเจ้าจะทิ้งปรโลก
(22) ในวันนั้นหลาย ๆ ใบหน้าจะเบิกบาน
(23) จ้องมองไปยังพระเจ้าของมัน
(24) และในวันนั้นหลาย ๆ ใบหน้าจะเศร้าสลด
(25) มันคิดว่าความหายนะอันใหญ่หลวงจะเกิดขึ้นแก่มัน
(26) เปล่าเลย ! เมื่อวิญญาณขึ้นมาถึงคอหอย
(27) และมีผู้กล่าวว่า ใครเล่าเป็นผู้ทำให้เขาฟื้นขึ้นเหมือนเดิม
(28) และเขามั่นใจว่า แท้จริงเขาต้องจากไป
(29) และขาข้างหนึ่งทับขาอีกข้างหนึ่ง (เพราะความกลัว)
(30) วันนั้น จะมีการนำพาไปยังพระเจ้าของเจ้า
(31) เพราะว่าเขาไม่เชื่อมั่น และไม่ละหมาด
(32) แต่เขาปฏิเสธและผินหลังกลับ
(33) แล้วเขาก็เดินอย่างองอาจไปหาพรรคพวกของเขาอย่างหยิ่งยะโส
(34) ความวิบัติจงมีแด่เจ้าเถิด แล้วก็ความวิบัติจงมีแด่เจ้าเถิด
(35) แล้วก็ความวิบัติจงมีแด่เจ้าเถิด แล้วก็ความวิบัติจงมีแด่เจ้าเถิด
(36) มนุษย์คิดหรือว่า เขาจะถูกปล่อยไว้โดยไร้จุดหมายกระนั้นหรือ ?
(37) เขามิได้เป็นน้ำกามหยดหนึ่งจากน้ำอสุจิที่ถูกพุ่งออกมากระนั้นหรือ ?
(38) แล้วเขาได้เป็นก้อนเลือดก้อนหนึ่งแล้วพระองค์ทรงบังเกิดแล้วก็ทรงทำให้ได้สัดส่วนสมบูรณ์
(39) แล้วพระองค์ทรงทำให้เขาเป็นคู่ เป็นเพศชายและเพศหญิง
(40) ดังนั้น พระองค์จะไม่สามารถที่จะให้คนตายมีชีวิตขึ้นมาอีกกระนั้นหรือ ?
الانسان Al-Insaan
(1) แน่นอนกาลเวลาที่ยาวนานได้เกิดขึ้นแก่มนุษย์ เมื่อเขามิได้เป็นสิ่งที่ถูกกล่าวถึงเลย
(2) แท้จริงเราได้สร้างมนุษย์จากน้ำเชื้อผสมหยดหนึ่ง เพื่อเราได้ทดสอบเขา ดังนั้นเราจึงทำให้เขาเป็นผู้ได้ยิน เป็นผู้ได้เห็น
(3) แท้จริงเราได้ชี้แนะแนวทางให้แก่เขาแล้ว บางทีเขาก็เป็นผู้กตัญญู และบางทีเขาก็เป็นผู้เนรคุณ
(4) แท้จริงเราได้เตรียมโซ่ตรวน และกุญแจมือ และไฟที่ลุกโชติช่วงไว้สำหรับบรรดาผู้ปฏิเสธศรัทธา
(5) แท้จริงบรรดาผู้ทรงคุณธรรมนั้น จะได้ดื่มจากแก้วน้ำ ซึ่งผสมด้วยการบูรหอม