(48) ดังนั้นการชะฟาอะฮฺของบรรดาผู้มีชะฟาอะฮฺจะไม่เกิดประโยชน์อันใดแก่พวกเขา
(49) ดังนั้นเกิดอะไรขึ้นแก่พวกเขา โดยทีพวกเขาผินหลังออกห่างจากการเตือนสติ
(50) ประหนึ่งว่าพวกเขาเป็นลาเปรียวที่ตื่นตระหนก
(51) หนีจากเสือสิงห์
(52) แท้จริงแล้วทุกคนในหมู่พวกเขาต้องการที่จะมีแผ่นกระดาษกางแผ่ยืนมาให้แก่เขา
(53) ไม่เลยทีเดียว! ยิ่งไปกว่านั้นพวกเขายังไม่กลัววันปรโลกอีกด้วย
(54) เปล่ามิได้! แท้จริงนั่นคือข้อเตือนสติ
(55) ฉะนั้นผู้ใดประสงค์เขาก็จะจดจำรำลึกไว้
(56) และพวกเขาจะไม่จดจำรำลึกได้ เว้นแต่อัลลอฮฺจะทรงประสงค์ พระองค์เท่านั้นคือพระเจ้าแห่งการยำเกรงและพระเจ้าแห่งการให้อภัย
القيامة Al-Qiyaama
(1) ข้าสาบานต่อวันกิยามะฮฺ
(2) และข้าขอสาบานต่อชีวิตที่ประณามตนเอง
(3) มนุษย์คิดหรือว่า เราจะไม่รวบรวมกระดูกของเขากระนั้นหรือ ?
(4) แน่นอนทีเดียวเราสามารถที่จะทำให้ปลายนิ้วมือของเขาอยู่ในสภาพที่สมบูรณ์
(5) แต่ว่ามนุษย์นั้นประสงค์ที่จะทำความชั่ว
(6) เขาถามว่า เมื่อใดเถ่าวันแห่งการฟื้นคืนชีพ (จะเกิดขึ้น)
(7) แต่เมื่อสายตามืดมัว
(8) และเมื่อดวงจันทร์ถูกบดบังอยู่ในความมืด
(9) และเมื่อดวงอาทิตย์และดวงจันทร์ถูกนำมารวมกัน
(10) วันนั้นมนุษย์จะกล่าวขึ้นว่าไหนเล่าทางหนี ?
(11) เปล่าเลย ! ไม่มีที่พึ่งพิงดอก
(12) ในวันนั้น ยังพระเจ้าของเจ้าเท่านั้น คือที่พักอันสงบสุข
(13) วันนั้นมนุษย์จะถูกแจ้งให้ทราบถึงสิ่งที่ได้กระทำไว้ล่วงหน้าและภายหลัง
(14) เปล่าเลย ! มนุษย์นั้นเป็นพยานต่อตัวของเขาเอง
(15) ถึงแม้ว่าเขาจะเสนอข้อแก้ตัวของเขาก็ตาม
(16) เจ้าอย่ากระดิกลิ้นของเจ้าเนื่องด้วยอัลกุรอานเพื่อเจ้าจะรีบเร่งจดจำ
(17) แท้จริง หน้าที่ของเราคือการรวบรวมอัลกุรอาน (ให้อยู่ในทรวงอกของเจ้า) และการอ่านเพื่อให้จดจำ
(18) ดังนั้นเมื่อเราอ่านอัลกุรอาน เจ้าก็จงติดตามการอ่านนั้น
(19) แล้วแท้จริงหน้าที่ของเราคือ การอธิบายอัลกุรอาน