(9) ฟิรเอานฺและพวกก่อนหน้าเขา และพวกมุอฺตะฟิกาต (เมืองของพวกลูฏซึ่งถูกพลิกแผ่นดิน) ได้กระทำความผิด

(10) พวกเขาได้ฝ่าฝืนต่อร่อซูลแห่งพระเจ้าของพวกเขา ดังนั้นพระองค์จึงทรงลงโทษพวกเขาอย่างหนัก

(11) เมื่อน้ำท่วมสูงขึ้น แท้จริงเราได้บรรทุกพวกเจ้าไว้ในเรือของนูหฺ

(12) เพื่อเราจักได้ทำให้มันเป็นเครื่องเตือนสติแก่พวกเจ้า และหูที่สำเหนียกจะได้จดจำมันไว้อย่างแม่นยำ

(13) ครั้นเมื่อเสียงเป่าครั้งแรกถูกเป่าขึ้นโดยสังข์ (เป็นสัญญาณแจ้งให้ทราบถึงวันกิยามะฮฺ)

(14) แผ่นดินและเทือกเขาจะถูกยกขึ้นแล้วมันทั้งสองจะถูกกระแทกกันแตกกระจายเป็นผุยผง

(15) ในวันนั้นวันกิยามะฮฺก็จะเกิดขึ้น

(16) และชั้นฟ้าก็จะแยกออก แล้วมันก็จะอ่อนกำลังลงอย่างไม่เป็นระเบียบในวันนั้น

(17) และมะลักก็จะปรากฏอยู่บนเวหาและ (มะลาอิกะฮฺ) จำนวนแปดท่านจะทูนบังลังก์แห่งพระเจ้าของเจ้าไว้เบื้องบนพวกเขาในวันนั้น

(18) วันนั้นพวกเจ้าจะถูกนำมาอยู่ต่อหน้าพระองค์ ไม่มีความลับอันใดจะถูกปิดบังแก่พวกเจ้า

(19) ส่วนผู้ที่บันทึกของเขาถูกนำมายื่นให้ทางเบื้องขวาของเขา เขาจะกล่าวว่า มาอ่านบันทึกของฉันซิ

(20) ความจริงฉันนึกทีเดียวว่า ฉันจะได้พบบัญชีของฉัน

(21) แล้วเขาจะมีความเป็นอยู่อย่างสุขสำราญ

(22) ในสวนสวรรค์อันสูงส่ง

(23) การเด็ดผลไม้ของมันอยู่แค่เอื้อมมือ

(24) พวกเจ้าจงกิน จงดื่ม อย่างเกษมสำราญ เพราะสิ่งที่พวกเจ้าได้ปฏิบัติไว้ในวันเวลาที่ได้ผ่านมา

(25) ส่วนผู้ที่บันทึกของเขาถูกนำมายื่นให้ทางเบื้องซ้ายของเขา เขาจะกล่าวว่า ฉันภาวนาที่จะไม่ให้บันทึกของฉันถูกนำมายื่น

(26) และไม่รู้เสียเลยว่าบัญชีของฉันจะเป็นเช่นใด

(27) โอ้ หากว่าความตายได้เกิดขึ้นเสียก็จะดี

(28) ทรัพย์สมบัติของฉันไม่ได้คุ้มกันแก่ฉันเลย

(29) อำนาจของฉันก็ได้สูญสิ้นไปจากฉันแล้ว

(30) (จะมีคำบัญชาแก่มะลาอิกะฮฺว่า) จงนำเขาไป แล้วจำตรวนเสีย

(31) แล้วโยนเขาเข้ากองไฟนรก

(32) แล้วล่ามโซ่เขา ซึ่งความยาวของมันเจ็ดสิบศอก

(33) แท้จริง เขามิได้ศรัทธาต่ออัลลอฮฺ ผู้ยิ่งใหญ่

(34) และเขามิได้ส่งเสริมให้อาหารแก่คนขัดสน