(18) แท้จริงเขาได้ใคร่ครวญและคาดคะเน

(19) ดังนั้นเขาได้รับความหายนะ เขาจะคาดคะเนได้อย่างไร ?

(20) แล้วเขาได้รับความหายนะ เขาจะคาดคะเนได้อย่างไร ?

(21) แล้วเขาได้ตรึกตรอง

(22) แล้วเขาทำหน้าบูดบึ้ง และทำหน้านิ่วคิ้วขมวด

(23) แล้วเขาก็ผินหลังออกไป และหยิ่งผยอง

(24) แล้วเขากล่าวว่า นี่มิใช่อื่นนอกจากเป็นมายากลที่สืบทอดกันมา

(25) นี่มิใช่อื่นใดนอกจากเป็นคำพูดของปุถุชน

(26) ในไม่ช้าข้าจะโยนเขาเข้าสู่กองไฟที่เผาไหม้

(27) และอันใดเล่าทำให้เจ้ารู้ได้ว่า สิ่งที่เผาไหม้นั้นคืออะไร ?

(28) มันจะไม่เหลืออะไรเลย และมันจะไม่ปล่อยผู้ใดให้คงเหลือไว้ (เช่นกัน)

(29) มันจะเผาไหม้ผิวหนังจนเกรียมดำ

(30) เหนือมันมีมะลาอิกะฮฺสิบเก้าท่าน

(31) และเรามิได้แต่งตั้งผู้ใดเป็นยามเฝ้าประตูนรก นอกจากมะลาอิกะฮฺเท่านั้น และเรามิได้กำหนดจำนวนของพวกเขาไว้ เว้นแต่เพื่อเป็นการทดสอบแก่บรรดาผู้ปฏิเสธศรัทธา เพื่อบรรดาอะฮฺลุลกิตาบจะได้เชื่อมั่น และบรรดาผู้ศรัทธาจะได้เพิ่มพูนการศรัทธา และบรรดาอะฮฺลุลกิตาบรวมทั้งบรรดาผู้ศรัทธาจะไม่ต้องสงสัย และเพื่อบรรดาผู้ในหัวใจของพวกเขามีโรคอีกทั้งบรรดาผู้ปฏิเสธศรัทธาจะกล่าวว่า อัลลอฮฺทรงประสงค์อะไรด้วยอุปมานี้ เช่นนั้นแหละอัลลอฮฺจะทรงให้หลงทางผู้ที่พระองค์ทรงประสงค์ และจะทรงชี้แนะทางแก่ผู้ที่พระองค์ทรงประสงค์และไม่มีผู้ใดรู้จำนวนไพร่พลของพระเจ้าของเจ้านอกจากพระองค์ และนี่มิใช่อื่นใดนอกจากเป็นข้อตักเตือนแก่มนุษย์

(32) เปล่าเลย ขอสาบานด้วยดวงจันทร์

(33) ขอสาบานด้วยกลางคืนเมือมันคล้อยไป

(34) ขอสาบานด้วยยามเช้าเมื่อมันทอแสง

(35) แท้จริงนรกนั้นแน่นอนเป็นหนึ่งในความหายนะอันใหญ่หลวง

(36) เพื่อเป็นการเตือนสำทับแก่มนุษย์

(37) สำหรับผู้ที่ประสงค์ในหมู่พวกเจ้าจะรุดหน้า (ไปสู่ความดี) หรือจะรั้งท้าย (เพื่อกระทำความชั่ว)

(38) แต่ละชีวิตย่อมถูกค้ำประกันกับสิ่งที่มันขวนขวายไป

(39) ยกเว้นบรรดาผู้อยู่เบื้องขวา

(40) อยู่ในสวนสวรรค์หลากหลาย พวกเขาจะไต่ถามซึ่งกันและกัน

(41) เกี่ยวกับพวกที่กระทำความผิด

(42) อะไรที่นำพวกท่านเข้าสู่กองไฟที่เผาไหม้

(43) พวกเขากล่าวว่า เรามิได้อยู่ในหมู่ผู้ทำละหมาด

(44) เรามิได้ให้อาหารแก่บรรดาผู้ขัดสน

(45) และพวกเราเคยมั่วสุมอยู่กับพวกที่มั่วสุม

(46) และเราเคยปฏิเสธวันแห่งการตอบแทน

(47) จนกระทั่งความตายได้มาเยือนเรา