عبس   سورة  : Abasa


سورة Sura   عبس   Abasa
عبس Abasa
عَبَسَ وَتَوَلَّىٰ (1) أَن جَاءَهُ الْأَعْمَىٰ (2) وَمَا يُدْرِيكَ لَعَلَّهُ يَزَّكَّىٰ (3) أَوْ يَذَّكَّرُ فَتَنفَعَهُ الذِّكْرَىٰ (4) أَمَّا مَنِ اسْتَغْنَىٰ (5) فَأَنتَ لَهُ تَصَدَّىٰ (6) وَمَا عَلَيْكَ أَلَّا يَزَّكَّىٰ (7) وَأَمَّا مَن جَاءَكَ يَسْعَىٰ (8) وَهُوَ يَخْشَىٰ (9) فَأَنتَ عَنْهُ تَلَهَّىٰ (10) كَلَّا إِنَّهَا تَذْكِرَةٌ (11) فَمَن شَاءَ ذَكَرَهُ (12) فِي صُحُفٍ مُّكَرَّمَةٍ (13) مَّرْفُوعَةٍ مُّطَهَّرَةٍ (14) بِأَيْدِي سَفَرَةٍ (15) كِرَامٍ بَرَرَةٍ (16) قُتِلَ الْإِنسَانُ مَا أَكْفَرَهُ (17) مِنْ أَيِّ شَيْءٍ خَلَقَهُ (18) مِن نُّطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ (19) ثُمَّ السَّبِيلَ يَسَّرَهُ (20) ثُمَّ أَمَاتَهُ فَأَقْبَرَهُ (21) ثُمَّ إِذَا شَاءَ أَنشَرَهُ (22) كَلَّا لَمَّا يَقْضِ مَا أَمَرَهُ (23) فَلْيَنظُرِ الْإِنسَانُ إِلَىٰ طَعَامِهِ (24) أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاءَ صَبًّا (25) ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا (26) فَأَنبَتْنَا فِيهَا حَبًّا (27) وَعِنَبًا وَقَضْبًا (28) وَزَيْتُونًا وَنَخْلًا (29) وَحَدَائِقَ غُلْبًا (30) وَفَاكِهَةً وَأَبًّا (31) مَّتَاعًا لَّكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ (32) فَإِذَا جَاءَتِ الصَّاخَّةُ (33) يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِيهِ (34) وَأُمِّهِ وَأَبِيهِ (35) وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِيهِ (36) لِكُلِّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ يَوْمَئِذٍ شَأْنٌ يُغْنِيهِ (37) وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ مُّسْفِرَةٌ (38) ضَاحِكَةٌ مُّسْتَبْشِرَةٌ (39) وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ عَلَيْهَا غَبَرَةٌ (40) تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ (41) أُولَٰئِكَ هُمُ الْكَفَرَةُ الْفَجَرَةُ (42)
الصفحة Page 585
عبس Abasa
(1) เขา (มุฮัมมัด) ทำหน้าบึ้ง และผินหน้าไปทางอื่น
(2) เพราะชายตาบอดมาหาเขา
(3) และอะไรเล่าที่จะให้เจ้ารู้ หวังว่าเขาจะมาเพื่อซักฟอกจิตใจก็ได้
(4) หรือเพื่อรับคำตักเตือน เพื่อที่คำตักเตือนนั้นจะเป็นประโยชน์แก่เขา
(5) ส่วนผู้ที่พอเพียงแล้ว
(6) เจ้ากลับต้อนรับขับสู้
(7) และไม่ใช่หน้าที่ของเจ้า การที่เขาไม่ซักฟอก
(8) และส่วนผู้ที่มาหาเจ้าด้วยความพยายาม
(9) และเขามีความกลัวเกรง
(10) เจ้ากลับเมินเฉย
(11) มิใช่เช่นนั้น แท้จริงมันเป็นข้อเตือนใจ
(12) ดังนั้นผู้ใดประสงค์ก็ให้รำลึกถึงข้อเตือนใจนั้น
(13) ซึ่งมีอยู่ในคัมภีร์อันทรงเกียรติ
(14) ที่ได้รับการเทิดทูน ได้รับความบริสุทธิ์
(15) ด้วยมือของมลาอิกะฮฺ
(16) ผู้ทรงเกียรติ ทรงคุณธรรม
(17) มนุษย์นั้นถูกสังหารเสียก็ดี เขาช่างเนรคุณเสียนี่กระไร
(18) จากสิ่งใดเล่าพระองค์ทรงบังเกิดเขามา ?
(19) จากเชื้ออสุจิหยดหนึ่งพระองค์ทรงบังเกิดเขา แล้วก็กำหนดสภาวะแก่เขา
(20) แล้วพระองค์ก็ทรงแผ้วทางให้สะดวกแก่เขา
(21) ต่อมาพระองค์ให้เขาตายไป แล้วให้เขาลงหลุม
(22) ครั้นเมื่อพระองค์ทรงประสงค์ ก็ทรงให้เขาฟื้นคืนชีพ
(23) มิใช่เช่นนั้น เขามิได้ปฏิบัติในสิ่งที่พระองค์ทรงใช้เขา
(24) มนุษย์จงพิจารณาดูอาหารของเขาซิ
(25) เราได้หลั่งน้ำฝนลงมามากมายอย่างไร
(26) แล้วเราได้แยกแผ่นดินออกไป
(27) และเราได้ให้เมล็ดพืชงอกเงยขึ้นจากในแผ่นดิน
(28) และองุ่นและพืชผัก
(29) และมะกอกและอินทผลัม
(30) และเรือกสวนที่หนาทึบ
(31) และผลไม้และทุ่งหญ้า
(32) ทั้งนี้เพื่อเป็นประโยชน์แก่พวกเจ้าและสัตว์เลี้ยงของพวกเจ้า
(33) ครั้นเมื่อเสียงกัมปนาทมาถึง
(34) วันที่ผู้คนจะหนีจากพี่น้องของเขา
(35) และจากแม่ของเขา และพ่อของเขา
(36) และจากภริยาของเขา และลูก ๆ ของเขา
(37) สำหรับแต่ละคนในหมู่พวกเขาในวันนั้น มีภาระพอตัวเขาอยู่แล้ว
(38) หลายใบหน้าในวันนั้นแจ่มใส
(39) หัวเราะดีใจร่าเริง
(40) และหลายใบหน้าในวันนั้นมีฝุ่นจับ
(41) ความหม่นหมองจะปกคลุมบนใบหน้านั้น
(42) ชนเหล่านั้นคือพวกปฏิเสธศรัทธาพวกประพฤติชั่ว
 


اتصل بنا | الملكية الفكرية DCMA | سياسة الخصوصية | Privacy Policy | قيوم المستخدم

آيــــات - القرآن الكريم


© 2022