(102) Cehennemin uğultusunu duymazlar. Canlarının istediği şeyler içinde temelli kalırlar.

(103) En büyük korku bile onları üzmez; kendilerini melekler: "Size söz verilen gün işte bugündür" diye karşılarlar.

(104) Göğü, kitap dürer gibi dürdüğümüz zaman, yaratmaya ilk başladığımız gibi katımızdan verilmiş bir söz olarak onu tekrar var edeceğiz. Doğrusu Biz yaparız.

(105) And olsun ki, Tevrat'tan sonra Zebur'da da yeryüzüne ancak iyi kullarımın mirasçı olduğunu yazmıştık.

(106) Doğrusu bu Kuran'da, kulluk eden kimselere bildiri vardır.

(107) Biz seni ancak alemlere rahmet olarak gönderdik.

(108) De ki: "Doğrusu tanrınızın tek bir Tanrı olduğu bana şüphesiz vahyolundu. Artık müslüman olacak mısınız?"

(109) Eğer yüz çevirirlerse, de ki: "Size düpedüz açıkladım; tehdit olunduğunuz şeyin yakın mı uzak mı olduğunu bilmem."

(110) "Doğrusu O, açığa vurulan sözü de bilir, gizlediklerinizi de bilir."

(111) "Bilmem; belki bu gecikme sizi denemek ve bir süreye kadar geçindirmek içindir."

(112) Peygamber: "Rabbim! Aramızda gerçekle hükmet, anlattıklarınıza karşı ancak Rahman olan Rabbimizden yardım istenir" dedi.