(196) "Çünkü benim dostum, Kitap'ı indiren Allah'tır. O, iyileri dost edinir."

(197) "O'nu bırakıp da taptıklarınız, kendilerine yardım edemezler ki size yardım etsinler."

(198) Onları doğru yola çağırırsanız duymazlar. Sana baktıklarını görürsün, oysa görmezler.

(199) Sen af yolunu tut, bağışla, uygun olanı emret, bilgisizlere aldırış etme.

(200) Şeytan seni dürtecek olursa Allah'a sığın, doğrusu O işitir ve bilir.

(201) Allah'a karşı gelmekten sakınanlar, şeytan tarafından bir vesveseye uğrayınca, Allah'ı anarlar ve hemen gerçeği görürler.

(202) Şeytanın kardeşleri onları azgınlığa sürüklerler ve bundan hiç geri durmazlar.

(203) Onlara bir ayet getirmediğin zaman, "Sen bir tane yapsaydın ya" derler. De ki: "Ben ancak Rabbim tarafından bana vahyolunana uyarım. Bu Kitap inanan millete Rabbinizden açık belgeler, yol gösterme ve rahmettir."

(204) Kuran okunduğu zaman ona kulak verin, dinleyin ki merhamet olunasınız.

(205) Rabbini gönülden ve korkarak içinden hafif bir sesle sabah akşam an, gafillerden olma.

(206) Doğrusu Rabbinin katında olanlar, O'na kulluk etmekten büyüklenmezler, O'nu tenzih ederler ve yalnız O'na secde ederler.