(103) ครั้นเมื่อทั้งสอง (พ่อและลูก) ได้ยอมมอบตน (แด่อัลลอฮฺ) อิบรอฮีมได้ให้อีสมาอีลคว่ำหน้าลงกับพื้น

(104) และเราได้เรียกเขาว่า “โอ้ อิบรอฮีม” เอ๋ย!

(105) “แน่นอน เจ้าได้ปฏิบัติถูกต้องตามฝันแล้ว” แท้จริง เช่นนั้นแหละเราจะตอบแทนผู้กระทำความดีทั้งหลาย

(106) แท้จริง นั่นคือ การทดสอบที่ชัดแจ้งแน่นอน

(107) และเราได้ให้ค่าไถ่ตัวเขาด้วยสัตว์เชือดพลีอันใหญ่หลวง

(108) และเราได้ปล่อยทิ้งไว้ (เกียรติคุณ) แก่เขาในกลุ่มชนรุ่นหลัง ๆ

(109) ศานติจงมีแต่อิบรอฮีม

(110) เช่นนั้นแหละ เราจะตอบแทนผู้กระทำความดีทั้งหลาย

(111) แท้จริง เขา (อิบรอฮีม) เป็นคนหนึ่งในปวงบ่าวของเราผู้ศรัทธา

(112) เราได้แจ้งข่าวดีแก่เขาว่า จะได้ (ลูกคนหนึ่ง) อิสฮาก เป็นนะบี (จะเป็นหนึ่ง) ในหมู่คนดีทั้งหลาย

(113) และเราได้ให้ความจำเริญแก่เขาและแก่อิสฮาก และในหมู่ลูกหลานของเขาทั้งสองนั้นมีผู้ทำความดีและมีผู้อธรรมแก่ตัวของเขาเองอย่างชัดแจ้ง

(114) และโดยแน่นอน เราได้ให้ความโปรดปรานแก่มูซาและฮารูณ

(115) และเราได้ช่วยเขาทั้งสองและหมู่ชนของเขาทั้งสอง ให้พ้นจากความเคราะห์ร้ายอันใหญ่หลวง

(116) และเราได้ช่วยเหลือพวกเขา ดังนั้น พวกเขาจึงเป็นผู้มีชัยชนะ

(117) และเราได้ประทานคัมภีร์แก่เขาทั้งสองซึ่งสมบูรณ์ชัดเจน (เตารอฮฺ)

(118) และเราได้แนะนำเขาทั้งสองสู่แนวทางที่เที่ยงตรง

(119) และเราได้ปล่อยทิ้งไว้ (เกียรติคุณ) แก่เขาทั้งสองในกลุ่มชนรุ่นหลัง ๆ

(120) ศานติจงมีแด่มูซาและฮารูณ

(121) แท้จริง เช่นนั้นแหละเราจะตอบแทนผู้กระทำความดีทั้งหลาย

(122) แท้จริง เขาทั้งสองเป็นปวงบ่าวของเราผู้ศรัทธา

(123) และแท้จริง อิลยาสนั้นเป็นคนหนึ่งในบรรดาร่อซูล

(124) เมื่อเขากล่าวแก่หมู่ชนของเขาว่า “พวกท่านไม่ยำเกรงอัลลอฮฺหรือ?

(125) “พวกท่านเคารพสักการะบะอฺลฺ (เจว็ด)

(126) “อัลลอฮฺคือพระเจ้าของพวกท่านและพระเจ้าของบรรพบุรุษของพวกท่านแต่เก่าก่อน”