(154) เกิดอะไรขึ้นแก่พวกเจ้า! ทำไมพวกเจ้าจึงตัดสินเช่นนั้น

(155) พวกเจ้ามิได้ใคร่ครวญดูบ้างหรือ?

(156) หรือว่าพวกเจ้ามีหลักฐานอันชัดแจ้ง?

(157) ดังนั้น พวกเจ้าจงนำคัมภีร์ของพวกเจ้ามาแสดง หากพวกเจ้าเป็นผู้สัตย์จริง

(158) และพวกเขากล่าวอ้างความสัมพันธ์ (ทางเครือญาติ) ระหว่างพระองค์กับพวกญินและโดยแน่นอนพวกญินรู้ดีว่าแท้จริงพวกมันจะถูกนำตัวมาปรากฏต่อหน้าอัลลอฮฺ (เพื่อการลงโทษ)

(159) มหาบริสุทธิ์ยิ่งแด่อัลลอฮฺ จากสิ่งที่พวกเขากล่าวอ้าง

(160) เว้นแต่ปวงบ่าวของอัลลอฮฺผู้ซื่อสัตย์

(161) แน่นอน พวกเจ้าและสิ่งที่พวกเจ้าเคารพบูชานั้น

(162) พวกเจ้าไม่สามารถทำให้ผู้ใดหลงทางไปได้

(163) นอกจากผู้ที่จะเข้าไปอยู่ในไฟอันลุกโชติช่วง

(164) และไม่มีผู้ใดในหมู่พวกเรา เว้นแต่เขาได้มีตำแหน่งที่ได้กำหนดไว้แล้ว

(165) และแท้จริง เรานั้นเป็นผู้ที่ยืนเข้าแถวอยู่แล้ว

(166) และแท้จริง เรานั้นเป็นผู้แซ่ซ้องสดุดีอัลลอฮฺ

(167) และพวกเขาเหล่านั้น (กุฟฟารมักกะฮฺ) เคยกล่าวไว้ว่า

(168) “หากว่าเรามีข้อตักเตือน (คัมภีร์) อยู่กับเรา เช่นเดียวกับหมู่ชนในสมัยก่อน ๆ”

(169) “แน่นอน เราก็จะเป็นบ่าวของอัลลอฮฺผู้ซื่อสัตย์”

(170) แต่พวกเขาปฏิเสธ ไม่ศรัทธาต่ออัลกุรอาน แล้วพวกเขาก็จะได้รู้เห็น

(171) และโดยแน่นอน ลิขิตของเราได้บันทึกไว้ก่อนแล้ว แก่ปวงบ่าวของเราที่เป็นร่อซูล

(172) ว่า แน่นอน พวกเขาจะได้รับความช่วยเหลือ

(173) และแท้จริง ไพร่พลของเรานั้น สำหรับพวกเขาจะเป็นผู้มีชัยชนะ

(174) ดังนั้น เจ้าจงหันเหออกจากพวกเขาชั่วระยะหนึ่ง

(175) และจงเฝ้าคอยดูพวกเขาเถิด แล้วพวกเขาก็จะเห็นมันเอง

(176) พวกเขาเร่งรีบต่อการลงโทษของเรากระนั้นหรือ?

(177) ครั้นเมื่อการลงโทษได้ลงมาที่หน้าบ้านพักของพวกเขา ยามเช้าของบรรดาผู้ถูกตักเตือนนั้นมันช่างชั่วช้าเสียนี่กระไร!

(178) และเจ้าจงหันเหออกจากพวกเขาระยะหนึ่ง

(179) และจงเฝ้าคอยดูเถิด แล้วพวกเขาก็จะเห็นมันเอง

(180) มหาบริสุทธิ์ยิ่งแด่พระเจ้าของเจ้าพระเจ้าแห่งอำนาจจากสิ่งที่พวกเขากล่าวอ้าง

(181) ศานติจงมีแด่บรรดาร่อซูลทั้งหลาย

(182) และบรรดาการสรรเสริญทั้งมวลเป็นของอัลลอฮฺ พระเจ้าแห่งสากลโลก