(6) Leni ato të banojnë aty ku banoni edhe ju, sipas mundësive tuaja, dhe mos ju bëni vështirësi atyre, për t’i detyruar (që të dalin). Nëse janë shtatzënë furnizoni deri sa të lindin. Nëse fëmija furnizohet me gjiun e nënës, paguajuni atyre (nënave) shpërblimin dhe merruni vesh me të mirë. E, nëse ekzistojnë vështirësi, atëherë le ta ushqejë me gji tjetra.

(7) Le të shpenzojë pasaniku sipas pasurisë që ka, por ai që ekonomikisht ka mungesa, le të shpenzojë nga e dhëna e Perëndisë; Perëndia nuk e ngarkon askë (më tepër) se sa i ka dhënë. Perëndia, me siguri, pas vështirësisë – sjell lehtësi.

(8) Shumë vendbanime u janë larguar urdhërave të Zotit të vet dhe profetëve të Tij; Ne, do të kërkojmë prej tyre llogari precize dhe do t’i dënojmë me dënim të ashpër.

(9) Ata e kanë shijuar dënimin e veprave të tyre, dhe fundi i tyre ka qenë shkatërrim.

(10) Perëndia ka përgatitë për ta dënim të rëndë, prandaj druajuni Perëndisë (mos e kundërshtoni), o njerëz mentarë, ju që keni besuar. Perëndia, madje, ju ka dërguar udhërrëfyesin,

(11) një Profet, i cili ju shpjegon argumentet e qarta, për t’i nxjerrë ata që besojnë dhe punojnë vepra të mira, nga errësira në dritë. E, ai që beson Perëndinë dhe punon vepër të mirë, Ai (Zoti), do ta shpie atë në kopshtet e xhennetit, nëpër të cilët rrjedhin lumenjt dhe do të qëndrojnë aty përgjithmonë, për jetë e mot. E, Perëndia, i jep atij furnizim të mrekullueshëm.

(12) Perëndia është Ai, i cili ka krijuar shtatë qiej dhe aq pjesë të tokës; në to zbatohen urdhërat e Tij, për ta ditur ju, që Perëndia është i Plotëfuqishëm dhe se, me të vërtetë, dijenia e Perëndisë i ka përfshirë të gjitha!