(16) kur Zoti i tij e ka thirrë atë në luginën e shenjtë të Tuvasë:

(17) “Shko te Faraoni, se ai, me të vërtetë, është tërbuar,

(18) dhe thuaj (Faraonit): ‘A don ti të pastrohesh (nga të këqiat),

(19) dhe të udhëzoj te Zoti yt, që t’i druhesh (për të mos bërë të këqia)?

(20) Dhe, ia tregoi (Musai-Faraonit) mrekullinë më të madhe,

(21) por ai e mohoi dhe e kundërshtoi,

(22) pastaj u kthye,

(23) u përpoq dhe i tuboi njerëzit e thirri:

(24) “Unë jam zoti juaj suprem (më i lartë)!

(25) dhe, Perëndia, ia ekspozoi atij dënimin e kësaj bote dhe të botës tjetër.

(26) Kjo është këshillë për ata që i druajnë Perëndisë.

(27) E, çka është më vështirë: krijimi i juaj apo i qiellit? Ai e ka ndërtuar (qiellin),

(28) lart e ka ngritur kupën e tij dhe e ka përsosur,

(29) dhe netët e tij i ka bërë të errta, kurse ditët të ndritshme,

(30) e pastaj e rrafshoi (shtriu) Tokën,

(31) dhe nga ajo (toka) i nxorri ujërat dhe kullosat,

(32) dhe malet i bëri të palëvizshme (i forcoi)

(33) për gjallërinë tuaj dhe të bagëtive tuaja.

(34) E, kur të arrijë vështirësia më e madhe,

(35) Dita kur njeriu e kujton atë çka ka punuar,

(36) dhe i tregohet skëterra çdokujt që sheh,

(37) atëherë, ai që ka qenë kërcënues,

(38) dhe e ka preferuar (dashtë më shumë) jetën e kësaj bote,

(39) pë te, me të vërtetë, vendbanim është skëterra.

(40) Kurse, ai që i druan madhërisë së Zotit të tij dhe e frenon vete nga epshet,

(41) me të vërtetë, vendbanim i tij është xhenneti.

(42) Të pyesin ty për Kijametin: “Kur do të ndodhë?”

(43) Çka ka rëndësi për ty ta përmendësh atë?!

(44) Vetëm Zoti yt di për te.

(45) Ti je vetëm paralajmërues i atyre që i druajnë atij (Kijametit);

(46) kurse, atë ditë, që do ta shohin atë (Kijametin), atyre do t’u duket se kanë qëndruar në këtë botë, vetëm një mbrëmje apo një mëngjes (të asaj mbrëmjeje).