(207) nuk do t’ju vlejë asgjë atyre, ajo, me të cilën janë kënaqur.

(208) E, Ne – nuk e kemi shkatërruar asnjë vendbanim e që të mos ketë pasur paralajmërues –

(209) këshillë për ta (që të kthehen në rrugën e drejtë); e Ne – nuk kemi qenë të padrejtë.

(210) Atë (Kur’anin) nuk e kanë sjellë djajtë,

(211) as që u përket ai – atyre, as që mundën atë,

(212) ata (djajtë), me të vërtetë, janë të larguar nga të dëgjuarit (e Shpalljes).

(213) Andaj, pos Perëndisë mos adhuro tjetër zot, e të bëhesh nga ata që do të dënohen!

(214) Dhe, paralajmëroje farefisin tënd më të afërm,

(215) dhe bënu i butë ndaj besimtarëve, që të pasojnë ty!

(216) E, nëse nuk të dëgjojnë ty, thuaju: “Unë jam i pastër nga ato që punoni ju”.

(217) Dhe, mbështetu në të Plotëfuqishmin dhe Mëshiruesin,

(218) i cili të sheh kur ti rri në këmbë (në namaz)

(219) dhe (i cili sheh) përkuljen tënde në mesin e atyre që bëjnë sexhde,

(220) sepse, Ai – me të vërtetë, i dëgjon të gjitha dhe di të gjitha.

(221) A doni t’ju tregoj se kujt i vjen djalli?

(222) Ata, i vijnë çdo gënjeshtari, mëkatari,

(223) ata përgjojnë, - e të shumtën (e rasteve) janë gënjeshtarë.

(224) E, vjershëtarët – i pasojnë të humburit.

(225) Vallë, a nuk sheh ti, që ata bredhin në çdo luginë (lëshohen në gjithëfare lloj bisedash)

(226) dhe që flasin atë që nuk e punojnë,

(227) pos atyre (vjershëtarëve) që kanë besuar, që punojnë vepra të mira, e përmendin shumë Perëndinë e që ndihmohen – pasi u është bërë padrejtësi. E, me të vërtetë, zullumqarët – do ta dinë se në çfarë mundimi do të kthehen (pas vdekjes).