(17) do t’u sillen rreth tyre (për t’ju shërbyer) djelmoshat përherë të rinj,
(18) me kupa, ibrikë dhe shishe (pijesh) prej burimit rrjedhës,
(19) prej të cilit nuk do t’u dhembë koka dhe nuk do t’u humbë mendja, -
(20) dhe pemë të cilat do t’i zgjedhin vetë,
(21) dhe mish të shpendëve çfarë ju ka ënda.
(22) Në to (xhennete) ka edhe hyrie (të bukura) sy-mëdha,
(23) të ngjashme margaritarit të ruajtur,
(24) shpërblim për atë që kanë punuar.
(25) Në ta nuk do të dëgjojnë biseda të kota as fjalë mëkatësh,
(26) por vetëm fjalët (përshëndetjet): “Selam, selam!” (Paqë, paqë)!
(27) E, ata të lumturit – kush janë të lumturit?!
(28) Do të gjenden në mes lotusve (lloj druri) pa gjemba,
(29) dhe babanave të mbushura me frute
(30) dhe në freskinë e gjerë,
(31) pranë ujit rrjedhës,
(32) dhe mes pemëve të llojllojshme,
(33) të cilat kurrë nuk sosen, as nuk janë të ndaluara (për t’i marrë),
(34) dhe në shtrojet e ngritura (bashkëshorte virtytesh të larta).
(35) Ne i kemi krijuar ato në formë të re,
(36) dhe i kemi bërë ato virxhëresha,
(37) të dashura për bashkëshortët e tyre dhe moshatare me ta –
(38) (këto janë) për ata të lumturit.
(39) (këta – të mirët) janë shumë prej (popujve) të lashtëve
(40) e shumë edhe prej të mëvonshmëve.
(41) E, ata fatkëqinjtë – cilët janë fatkëqinjtë?!
(42) Ata (që) do të jenë në frymën e zjarrit dhe të ujit të vëluar
(43) dhe në hijen e tymit të zi,
(44) në të cilën nuk do të ketë freski as kurrfarë të mire.
(45) Ata, para kësaj (në këtë botë), kanë jetuar në luks,
(46) dhe me këmbëngulje bënin mëkate të rënda,
(47) dhe thonin: “Vallë, pasi të vdesim e të bëhemi tokë e eshtra, a, me të vërtetë, do të ringjallemi,
(48) vallë, edhe të parët tonë të lashtë?!
(49) Thuaju (o Muhammed!): “Me të vërtetë, edhe të parët edhe të mbramët, -
(50) do të tubohen në një kohë (të caktuar), të ditës së njohur,