عبس Abasa
(1) Ai (Muhammedi) u mrrol e u kthye (me fytyrë)
(2) ngase i erdhi pranë i verbëri.
(3) E kush të dëfton ty – ndoshta ai dëshiron të pastrohet (nga mëkatet),
(4) ose të këshillohet, e t’i sjell dobi atij këshillimi,
(5) e atij që ësthë i pasur (e prezentohet si i panevojshëm për të besuar)
(6) atij po i kthehesh
(7) sepse, ti nuk ke përgjegjësi, nëse ai nuk don të pastrohet (të besojë);
(8) e atij që të vjen ty duke nxituar (për këshillim)
(9) dhe ndien drojë
(10) e ti atë nuk po e merr në konsiderim.
(11) Mos vepro ashtu! Ato janë këshilla,
(12) e, kush të dojë, le të mësojë
(13) në faqet e (Kur’anit të) çmueshme
(14) të lartësuara (të madhërueshme), të pastra,
(15) me duart e shkruesve (engjëjve)
(16) të ndershëm dhe të drejtë.
(17) Mallkuar qoftë njeriu! Sa jomirënjohës që është ai!
(18) Prej çkahjes e krijoi Ai (Perëndia) atë (njeriun)?!
(19) Prej pikës së farës e krijoi dhe përgatiti për të çdo gjë të dobishme,
(20) dhe pastaj ia lehtësoi rrugën (e lindjes),
(21) pas kësaj, (Ai) ia caktoi vdekjen dhe bëri që të varroset,
(22) dhe, mandej kur të dojë Ai, e ringjallë.
(23) Në të vërtetë! Ai – njeriu, ende nuk i ka plotësuar ato që i ka urdhëruar Ai!
(24) Le të shikojë njeriu në ushqimin e vet:
(25) Ne kemi derdhur ujëra (shira) të bollshme,
(26) pastaj e kemi plasaritur tokën me çarje
(27) dhe bëjmë që nga ajo të rriten drithërat,
(28) dhe rrushi e perimet,
(29) dhe ulliri e palma,
(30) dhe kopshtet e dendura,
(31) dhe pëmët e barishtet,
(32) për ju dhe bagëtinë tuaj.
(33) E, kur të arrijë zëri i madh shurdhues, -
(34) në Ditën kur njeriu ikën nga vëllau i tij
(35) dhe nga nëna e babai i tij
(36) dhe nga bashkëshortja e fëmijët e tij;
(37) atë Ditë, çdonjëri është i preokupuar me gjendjen e vetvetes,
(38) disa fytyra atë Ditë, shëndrisin,
(39) të qeshura, të gëzuara,
(40) kurse disa fytyra, atë Ditë, pluhërosen,
(41) errësira do t’i kaplojë,
(42) këta janë jobesimtarët, të korruptuarit.