(35) Prandaj, ai, sot këtu, nuk ka mik të dashur,
(36) as ushim tjetër, përpos qelbësirës;
(37) të cilin e hanë vetëm fajtorët (jobesimtarët).
(38) E, Unë betohem me atë çka shihni ju,
(39) dhe me atë që nuk shihni,
(40) me të vërtetë, ajo (Kur’ani) është fjala e shpallur Profetit të shenjtë,
(41) e nuk është fjalë e poetit. Pak ju besoni,
(42) e as nuk është fjalë e ndonjë magjistari (falltori), pak po mendoni ju!
(43) (Kur’ani) është i zbritur nga Zotii gjithësisë!
(44) Sikur të kishte trilluar (Muhammedi) diçka prej fjalëve në llogari Tonë,
(45) Ne do ta kapnim atë ëpr dorën e djathtë,
(46) dhe do t’ia prenim arterien e zemrës,
(47) dhe askush prej jush nuk do të mund ta mbronte prej këtij (dënimi).
(48) Me të vërtetë, ai (Kur’ani), është, këshillë për ata që dëshirojnë zbatimin e urdhërave dhe të ruhen prej të këqiave,
(49) por, Ne, me siguri, e dimë, që ka prej jush përgënjeshtrues.
(50) Me të vërtetë, ai (Kur’ani), është, fatkeqësi për mohuesit,
(51) por, ai (Kur’ani), padyshim, është e vërtetë e pamohueshme.
(52) Prandaj, falenderohu me emrin e Zotit tënd të Madhërueshëm.
المعارج Al-Ma'aarij
(1) Një kurreshtar ka pyetur për dënimin që do të ngjajë,
(2) ndaj jobesimtarëve, - për të cilin dënim s’ka pengues,
(3) (ai dënim është) prej Perëndisë, Zotit të shkallëve të larta (të mirësisë),
(4) ngjiten (hipin) tek Ai engjëjt dhe Shpirti (Xhebraili) në një ditë që zgjatë sa pesëdhjetë mijë vjet (sipas llogarisë së kohës sonë në Tokë),
(5) andaj, bëhu i durueshëm, me durim të bukur.
(6) Ata, me të vërtetë, (dënimin) e mendojnë të largët (të pamundshëm),
(7) kurse Ne, e dimë të afërt,
(8) atë Ditë kur qielli do të bëhet si llom i vajit,
(9) e malet do të bëhen si lesh (i shprishur) llojlloj ngjyrash;
(10) kur i afërmi nuk pyet asgjë për të afërmin,