(184) dhe druani Atij, që u ka krijuar juve dhe gjeneratat e mëparshme!

(185) Ata thanë: “Ti je vetëm njeri – nga të magjepsuarit,

(186) edhe ti je – vetëm njeri, si ne. Na ty, me të vërtetë, të konsiderojmë gënjeshtar;

(187) andaj, lëshoje mbi ne – një copë nga qielli (si dënim) nëse thua të vërtetën!

(188) (Shuajbi) tha: “Zoti im, di më së miri atë që punoni ju”.

(189) Dhe, ata vazhduan ta përgënjeshtrojnë atë, e i goditi ata dënimi i resë (së tmerrshme), me të vërtetë, ky ishte dënimi i një Ditës së madhe.

(190) Me të vërtetë, në këtë ka argument (këshillë), por shumica e tyre nuk janë besimtarë,

(191) e Zoti yt, me të vërtetë, është i Plotëfuqishëm dhe Mëshirues.

(192) Dhe me të vërtetë, ai (Kur’ani), është Shpallja e Zotit të gjithësisë,

(193) atë e ka sjellë Shpirti i besueshëm (Xhebraili)

(194) në zemrën tënde që të bëhesh nga ata që paralajmërojnë,

(195) në gjuhën e qartë arabe.

(196) Dhe, me të vërtetë, ai (Kur’ani) është përmend në librat e (pejgamberëve) të mëparshëm, -

(197) vallë, a nuk ka qenë dëshmi për ta (ajo) – atë që e kanë ditur dijetarët e bijve të Israelit?

(198) E, sikur t’ia shpallnim atë (Kur’anin) edhe ndonjë joarabi,

(199) e t’jua lexonte ai – ata përsëri nuk do të kishin besuar.

(200) Ja kështu, Na – ua kemi shpie (mohimin) në zemrat e mëkatarëve,

(201) ata, nuk do të besojnë atë, përderisa të mos e shijojnë dënimin e dhembshëm,

(202) e do t’ju vie (dënimi) atyre papritmas, e ata nuk do ta hetojnë (ardhjen e dënimit),

(203) e do të thonë: “A do të na jepet afat?”

(204) A mos vallë, ata – po e shpejtojnë dënimin Tonë!?

(205) E, çka mendon ti, nëse Ne u japim atyre, që të kënaqen disa vjet,

(206) e pastaj, t’i godet ata, ajo që u është premtuar (dënimi),