(84) dhe bën që të përmendem për të mirë te gjeneratat e ardhshme,
(85) dhe më bën trashëgimtar të xhennetit të dhuntive,
(86) dhe falja mëkatet babës tim, sepse ai ka qenë njëri nga të humburit,
(87) dhe mos më turpëro në Ditën kur do të ringjallen njerëzit,
(88) në Ditën kur nuk do të bëjë dobi as pasuria as djemtë,
(89) por do të bëjë (kenë) dobi (vetëm) ai që vie me zemër të pastër te Perëndia”.
(90) Dhe, xhenneti do t’u afrohet besimtarëve,
(91) ndërsa, xhehennemi do t’u dëftohet mohuesve,
(92) dhe do t’ju thuhet atyre: “Ku janë ata që i adhuronit ju;
(93) e jo Perëndinë? A mund t’u ndihmojnë aty juve, ose a mund t’i ndihmojnë edhe vetes?”
(94) E do të hudhen në (zjarr) ata (hyjnitë e tyre), dhe mohuesit,
(95) dhe ushtria e Iblisit, të gjithë së bashku.
(96) Dhe, ata – në xhehennem grindeshin në mes vete e thonin:
(97) “Pasha Perëndinë, me të vërtetë, ne kemi qenë në humbje të qartë,
(98) kur juve (hyjnive) u kemi barazuar me Zotin e gjithësisë,
(99) e, vetëm mëkatarët na kanë mashtruar neve,
(100) e nuk kemi asnjë ndërmjetësues (te Perëndia)
(101) as mik të ngushtë, -
(102) sikur të ktheheshim përsëri (në jetë), e të bëhemi besimtarë!”
(103) Me të vërtetë, në këtë ka argument (këshillë), por shumica e tyre, nuk janë besimtarë,
(104) e Zoti yt, me të vërtetë është i Plotëfuqishëm dhe Mëshirues.
(105) Populli i Nuhut, i konsideronte gënjeshtarë pejgamberët.
(106) Kur vëllai i tyre – Nuhu u tha: “Vallë, a nuk i druani ju Perëndisë?
(107) Me të vërtetë, unë jam pejgamber i besuar për ju,
(108) andaj, druani Perëndisë dhe bëhuni të dëgjueshëm ndaj meje!
(109) Për këtë, unë nuk kërkoj nga ju kurrfarë shpërblimi, mua do të më shpërblejë vetëm Zoti i gjithësisë,
(110) andaj, druani Perëndisë dhe bëhuni të dëgjueshëm ndaj meje!”
(111) Ata thanë: “Vallë, a të besojmë na ty, kur ty po të pasojnë të ulëtit?”