الشعراء   سورة  : Ash-Shu'araa


سورة Sura   الشعراء   Ash-Shu'araa
وَاجْعَل لِّي لِسَانَ صِدْقٍ فِي الْآخِرِينَ (84) وَاجْعَلْنِي مِن وَرَثَةِ جَنَّةِ النَّعِيمِ (85) وَاغْفِرْ لِأَبِي إِنَّهُ كَانَ مِنَ الضَّالِّينَ (86) وَلَا تُخْزِنِي يَوْمَ يُبْعَثُونَ (87) يَوْمَ لَا يَنفَعُ مَالٌ وَلَا بَنُونَ (88) إِلَّا مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ (89) وَأُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِينَ (90) وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِلْغَاوِينَ (91) وَقِيلَ لَهُمْ أَيْنَ مَا كُنتُمْ تَعْبُدُونَ (92) مِن دُونِ اللَّهِ هَلْ يَنصُرُونَكُمْ أَوْ يَنتَصِرُونَ (93) فَكُبْكِبُوا فِيهَا هُمْ وَالْغَاوُونَ (94) وَجُنُودُ إِبْلِيسَ أَجْمَعُونَ (95) قَالُوا وَهُمْ فِيهَا يَخْتَصِمُونَ (96) تَاللَّهِ إِن كُنَّا لَفِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ (97) إِذْ نُسَوِّيكُم بِرَبِّ الْعَالَمِينَ (98) وَمَا أَضَلَّنَا إِلَّا الْمُجْرِمُونَ (99) فَمَا لَنَا مِن شَافِعِينَ (100) وَلَا صَدِيقٍ حَمِيمٍ (101) فَلَوْ أَنَّ لَنَا كَرَّةً فَنَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ (102) إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ (103) وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ (104) كَذَّبَتْ قَوْمُ نُوحٍ الْمُرْسَلِينَ (105) إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ نُوحٌ أَلَا تَتَّقُونَ (106) إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ (107) فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ (108) وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ (109) فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ (110) ۞ قَالُوا أَنُؤْمِنُ لَكَ وَاتَّبَعَكَ الْأَرْذَلُونَ (111)
الصفحة Page 371
(84) و برای من در میان آیندگان آوازه نیک (و ذکر خیر) قرار بده.
(85) و مرا از وارثان بهشت پر نعمت بگردان.
(86) و پدرم را بیامرز، بی گمان او از گمراهان بود.
(87) و در روزی که (همه ی مردم) برانگیخته می شوند، مرا رسوا (و شرمنده ) مکن.
(88) روزی که مال و فرزندان سودی نبخشد.
(89) مگر کسی که با قلب سلیم (خالی از شرک و کفر و نفاق) به پیشگاه خداوند بیاید».
(90) و (در آن روز) بهشت برای پرهیزگاران نزدیک آورده شود.
(91) و دوزخ برای گمراهان آشکار کنند.
(92) و به آنها گفته می شود:« کجا هستند آنچه که به جای خدا پرستش می کردید ؟!
(93) آیا آنها شما را یاری می کنند، یا (خود) انتقام می گیرند ؟!
(94) پس آنها و گمراهان (به رو) در آن افکنده می شوند.
(95) و(نیز) همه ی لشکریان ابلیس.
(96) آنها در آنجا در حالی که با یکدیگر مخاصمه می کنند، گویند:
(97) « به خدا سوگند که ما در گمراهی آشکار بودیم.
(98) چون شما را با پروردگار جهانیان برابر می دانستیم.
(99) و کسی جز مجرمان ما را گمراه نکرد.
(100) پس (اکنون) هیچ شفاعت کنندگانی برای ما نیست.
(101) و نه هیچ دوست (مخلص و) مهربانی.
(102) پس ای کاش بار دیگر (به دنیا) باز گردیم، تا از مؤمنان باشیم ».
(103) بی گمان در این (ماجرا) نشانه ای (روشن) است، و بیشتر آنها مؤمن نبودند.
(104) و بی تردید پروردگار تو پیروزمند مهربان است.
(105) قوم نوح پیامبران را تکذیب کردند.
(106) هنگامی که برادرشان نوح به آنها گفت :« آیا (از خدا) نمی ترسید؟!».
(107) مسلماً من برای شما پیامبری امین هستم.
(108) پس از خدا بترسید، و مرا اطاعت کنید.
(109) و من بر (رساندن) این (دعوت) هیچ مزدی از شما نمی طلبم، مزد من تنها بر (عهده ی) پروردگار جهانیان است.
(110) پس از خدا بترسید، و مرا اطاعت کنید» .
(111) گفتند:« آیا به تو ایمان بیاوریم در حالی که فرومایگان از تو پیروی کرده اند ؟!»
 


اتصل بنا | الملكية الفكرية DCMA | سياسة الخصوصية | Privacy Policy | قيوم المستخدم

آيــــات - القرآن الكريم


© 2022