(29) وکسانی که ایمان آوردند و کارهای شایسته انجام دادند ، برای شان خوشی است، وبازگشتگاه نیکو (دارند).

(30) (ای پیامبر!) این گونه تو را در (میان ) امتی فرستادیم که پیش از آنها امتهای (دیگر، بودند و) رفتند ، تا آنچه را به تو وحی کردیم بر آنها بخوانی ، در حالی که آنها به (خدای) رحمان کفر می ورزند . بگو:«او پروردگار من است ، معبودی (به حق) جز او نیست ، بر او توکل کردم ، و بازگشتم به سوی اوست ».

(31) اگر (چنین ) قرآنی بود که کوهها به آن به حرکت آیند یا زمین به آن پاره پاره شود یا مردگان را به سخن آرد ، (باز هم ایمان نمی آورند ) بلکه همه امور از آن خداست ،آیا کسانی که ایمان آورده اند (هنوز) ندانسته اند که اگر خداوند می خواست؛ قطعاً همه ی مردم را هدایت می کرد ؟!وپیوسته کسانی که کافر شدند بخاطر آنچه کرده اند بلاهای کوبنده می رسد،ویا به نزدیکی خانه ی آنها فرود می آید،تا وعده ی خدا فرا رسد ،بی گمان خداون خلاوف وعده نمی کند.

(32) و به راستی به پیامبرانی پیش از تو (نیز) تمسخر(و استهزاء) کردند ، پس (من) به کسانی که کفر ورزیدند مهلت دادم؛ آنگاه آنان را (فرو) گرفتم، پس (بنگر) مجازات من چگونه بود ؟!

(33) آیا کسی که بالای سر همه ایستاده (و نگهبان) است (همانند بتان است؟!) وبرای خداوند شریکانی قرار دادند،(ای پیامبر!) بگو:«آنها را نام ببرید ! آیا او را به چه چیزی که در زمین نمی داند ، آگاه می کنید؟! یا سخن بیهوده (و بی محتوا) می گویید ؟! » بلکه (حق این است که) برای کسانی که کافر شدند؛ مکرشان آراسته شده است ، و از راه (راست) باز داشته شده اند ، و کسی را که خدا گمراه کند، پس هیچ راهنمایی برای او وجود نخواهد داشت .

(34) در زندگی دنیا برای آنها عذاب (دردناکی ) است و قطعاً عذاب آخرت سخت تر است، و آنها را هیچ نگه دارنده ای از(عذاب ) خداوند نیست .