(43) هیچ امتی از اجل خود پیشی نمی گیرد، و نه تأخیر می کند.
(44) سپس پیامبران خود را پی در پی فرستادیم، هر زمان پیامبری برای (هدایت) امتی می آمد، او را تکذیب می کردند، پس (ما نیز) آنها (= امتهای کافر) را یکی پس از دیگری هلاک کردیم، و آنها را افسانه هایی (برای آیندگان) قرار دادیم. پس دور باد قومی که ایمان نمی آورند.
(45) سپس موسی و برادرش هارون را با آیات خود، و دلایل آشکار فرستادیم،
(46) به سوی فرعون و اشراف (قوم) او، پس آنها تکبر کردند، و مردمی (سرکش و) برتری جوی بودند.
(47) پس گفتند : «آیا (ما) به دو انسان مانند خود ایمان بیاوریم، در حالی که قوم آنها بردگان (و زیر دستان) ما هستند؟! »
(48) پس (آنها) آن دو (پیامبر) را تکذیب کردند، سرانجام (همگی) از هلاک شدگان گشتند.
(49) و به راستی به موسی کتاب (تورات) دادیم، باشد که آنان (= بنی اسرائیل) هدایت شوند.
(50) و پسر مریم و مادرش را آیتی قرار دادیم، و آنها را در مکانی بلند و هموار که دارای امنیت و آب جاری بود، جای دادیم.
(51) ای پیامبران ! از (غذاهای) پاکیزه بخورید، و کار شایسته انجام دهید، بی شک من به آنچه انجام می دهید؛ آگاهم.
(52) و بی گمان این امت شما، امت واحدی است، و من پروردگار شما هستم، پس از من بترسید .
(53) پس آنها در میان خود در کار (دین) شان فرقه فرقه و پراکنده شدند، و هرگروه به آنچه نزد خود دارند؛ خوشحالند.
(54) پس (ای پیامبر!) آنها را تا مدتی در جهل و غفلتشان بگذار.
(55) آیا گمان می کنند که آن مال و فرزند که با آنها به آنان یاری می دهیم.
(56) برای این است که شتابان خیرات (و نیکیها) به آنها برسانیم ؟! (چنین نیست) بلکه آنها (حقیقت را) درنمی یابند.
(57) بی گمان کسانی که از خوف پروردگارشان بیمناکند.
(58) و کسانی که به آیات پروردگارشان ایمان می آورند.
(59) و کسانی که به پروردگارشان شرک نمی آورند.