(9) و فرعون وکسانی که پیش از او بودند, و(مردم) شهرهای ویران شده (قوم لوط) مرتکب گناهان (بزرگ) شدند.

(10) پس آنها از (فرمان) فرستادۀ پروردگارشان سر پیچی کردند, آنگاه (خداوند) آنها را به عذاب سختی گرفتارشان کرد.

(11) همانا هنگامی که آب طغیان کرد, شما را در کشتی سوار کردیم.

(12) تا که پندی برای شما قرار دهیم, وگوشهای شنوا آن را بشنوند و به یاد بسپارند.

(13) پس هنگامی که یک بار در "صور" دمیده شود.

(14) وزمین وکوهها از جاکنده شوند, پس یکباره درهم کوبیده (ومتلاشی) شوند.

(15) پس در آن روز واقعۀ (عظیم) قیامت به وقوع می پیوندد.

(16) وآسمان شکافته می شود, پس در آن روز سست می گردد (وفرو می ریزد).

(17) وفرشتگان بر کناره های آن (= آسمان) قرار می گیرند, وآن روز هشت (فرشنه) عرش پروردگارت را بر فرازشان حمل می کنند.

(18) در آن روز شما (همگی برای کسابرسی, به پشیگاه خداوند) عرضه می شوید, وهیچ چیز از (کارهای) شما پنهان نخواهد ماند.

(19) پس اما کسی که نامۀ (اعمالش) را به دست راستش دهند, گوید:«بیایید نامۀ (اعمال) مرا بخوانید!

(20) من یقین داشتم که به حساب (اعمال) خودم خواهم رسید».

(21) پس او در یک زندگی پسندیده (و رضایت بخشی) خواهد بود.

(22) در بهشتی برین.

(23) که میوه هایش (برای چیده شدن) در دسترس است.

(24) (وبه آنها گفته می شود(: «بخورید و بیاشامید, گوارایتان باد, به (خاطر) آنچه در ایام گذشته پیش فرستاده اید».

(25) و اما کسی که نامۀ (اعمالش) را بهه دست چیش دهند, گوید: «ای کاش هرگز نامۀ (اعمال) مرا به من داده نمی شد,

(26) ونمی دانستم حسابم چیست.

(27) ای کاش (با مرگ) همه چیز تمام می شد (وپایان کاربود).

(28) مال و دارایی ام مرا بی نیاز نکرد (و سودی نبخشید).

(29) قدرت و فرمانروایی ام (نیز) از (دست) من رفت (وبکلی نا بودشد)».

(30) (به فرشتگان گفته می شود:) «اورا بگیرید, پس طوق (به گردن) او اندازید.

(31) سپس اورا به (آتش) دوزخ بیفکنید.

(32) آنگاه اورا در زنجیری که طول آن هفتاد ذراع است, ببندید,

(33) بی گمان او هرگز به خداوند بزرگ ایمان نمی آورد,

(34) و هرگز (مردم را) بر اطعام بینوا (یان) تشویق نمی کرد.