(7) در حالی که چشمانشان فرو هشته باشد از قبرها بیرون آیند گویی که آنها ملخهایی پراکنده هستند.

(8) وبه سوی دعوت کننده می شتابند. کافران می گویند: «این روز سختی است».

(9) پیش از آنها قوم نوح تکذیب کرده بودند, پس بنده ی ما (نوح) را تکذیب کردند وگفتند: «(او) دیوانه است» و(با او) درشتی کردند (وآزردند).

(10) پس او پروردگارش را خواند (و عرض کرد): «من مغلوب شده ام, پس یاریم فرما (واز آنها انتقام بگیر)».

(11) آنگاه درهای آسمان را با آبی (فراوان و) فروریزنده گشودیم.

(12) واز زمین چشمه‌های جوشاندیم (وجاری نمودیم). پس این (دو) آب (آسمان وزمین) برای امری که مقدر شده بود باهم در آمیختند.

(13) و او (= نوح) را بر (مرکبی) ساخته شده از تخته ومیخ سوار کردیم.

(14) زیر نظر (وحفاظت) ما روان بود, کیفری بود برای کسانی که کافر شده بودند.

(15) وبه راستی ما این (ماجرا) را (به عنوان) نشانه ای بر جای گذاشتیم, پس آیا کسی هست که پند گیرد؟!

(16) پس (بنگرید) عذاب وهشدارهای من چگونه بود؟!

(17) ویقیناً ما قرآن را برای تذکر آسان نمودیم, پس آیا کسی هست که متذکر شود؟!

(18) (قوم) عاد (نیز) تکذیب کردند, پس (بنگرید) عذاب وهشدارهای من چگونه بود؟!

(19) ما تند باد (سرد (وحشتناکی) در روزی شوم طولانی بر آنها فرستادیم.

(20) که مردم را (از جا) بر می کند, گویی که آنها تنه های نخل ریشه کن شده اند.

(21) پس (بنگرید) عذاب وهشدارهای من چگونه بود؟!

(22) ویقیناً ما قرآن را برای تذکر آسان نمودیم, پس آیا کسی هست که متذکر شود؟!

(23) (قوم) ثمود (نیز) هشدار دهندگان را تکذیب کردند.

(24) وگفتند: «آیا از یک بشری از (جنس) خودمان پیروی کنیم؟! (اگر چنین کنیم) آنگاه ما در گمراهی ودیوانگی خواهیم بود,

(25) آیا از میان ما تنها بر او وحی نازل شده است؟ (خیر) بلکه او دروغگوی خود پسند است».

(26) فردا خواهند دانست چه کسی دروغگوی خود پسنداست.

(27) بی گمان ما ماده شتر( ) را برای آزمایش آنها می فرستیم, پس (ای صالح) منتظر (پایان کار) شان باش وصبر پیشه کن.