(96) بی گمان کسانی که ایمان آوردند و کارهای شایسته انجام دادند، (خداوند) رحمان برای آنها محبتی (در دلها) قرار می دهد .
(97) پس همانا (ای پیامبر!) ما آن (= قرآن) به زبان تو آسان نمودیم، تا پرهیز گاران را با آن بشارت دهی، و گروه ستیزه گران (سر سخت) رابا آن هشدار دهی .
(98) و چه بسیار نسلها که پیش از آنها هلاک کردیم، آیا کسی از آنها را احساس می کنی، یا کمترین صدایی از آنها می شنوی؟!
طه Taa-Haa
(1) طه (طا. ها).
(2) (ای پیامبر! ما) قرآن را برتو نازل نکردیم که به مشقت افتی.
(3) مگر (آن) یاد آوری برای کسی است که (از خدا) می ترسد.
(4) (این قرآن) فرو فرستاده شده از سوی کسی که زمین و آسمانهای بلند را آفریده است .
(5) (خداوند) رحمان (است که) بر عرش قرار گرفت.
(6) از آن اوست آنچه در آسمانها و آنچه در زمین، و آنچه میان آن دو است، و آنچه زیر خاک (پنهان) است.
(7) و اگر سخن آشکارا بگویی (یا آن را پنهان داری) بی گمان او (راز) نهان و نهان تر را می داند.
(8) (او) الله است، که هیچ معبودی جزاو نیست؛ نامهای نیکو از آن اوست.
(9) و(ای پیامبر!) آیا خبر موسی به تو رسیده است ؟
(10) هنگامی که آتشی را (ازدور) دید، پس به خانواده ی خود گفت: «(لحظه ای) درنگ کنید، همانا من آتشی را دیده ام شاید شعله ای از آن برای شما بیاورم، یا بر آن آتش راهنمایی بیابم».
(11) پس چون نزد آن (آتش) آمد، ندا داده شد که : «ای موسی!
(12) همانا من پروردگار تو هستم، پس کفشهایت را بیرون کن، که تو در وادی مقدس طوی هستی .