(84) و برای من در میان آیندگان آوازه نیک (و ذکر خیر) قرار بده.
(85) و مرا از وارثان بهشت پر نعمت بگردان.
(86) و پدرم را بیامرز، بی گمان او از گمراهان بود.
(87) و در روزی که (همه ی مردم) برانگیخته می شوند، مرا رسوا (و شرمنده ) مکن.
(88) روزی که مال و فرزندان سودی نبخشد.
(89) مگر کسی که با قلب سلیم (خالی از شرک و کفر و نفاق) به پیشگاه خداوند بیاید».
(90) و (در آن روز) بهشت برای پرهیزگاران نزدیک آورده شود.
(91) و دوزخ برای گمراهان آشکار کنند.
(92) و به آنها گفته می شود:« کجا هستند آنچه که به جای خدا پرستش می کردید ؟!
(93) آیا آنها شما را یاری می کنند، یا (خود) انتقام می گیرند ؟!
(94) پس آنها و گمراهان (به رو) در آن افکنده می شوند.
(95) و(نیز) همه ی لشکریان ابلیس.
(96) آنها در آنجا در حالی که با یکدیگر مخاصمه می کنند، گویند:
(97) « به خدا سوگند که ما در گمراهی آشکار بودیم.
(98) چون شما را با پروردگار جهانیان برابر می دانستیم.
(99) و کسی جز مجرمان ما را گمراه نکرد.
(100) پس (اکنون) هیچ شفاعت کنندگانی برای ما نیست.
(101) و نه هیچ دوست (مخلص و) مهربانی.
(102) پس ای کاش بار دیگر (به دنیا) باز گردیم، تا از مؤمنان باشیم ».
(103) بی گمان در این (ماجرا) نشانه ای (روشن) است، و بیشتر آنها مؤمن نبودند.
(104) و بی تردید پروردگار تو پیروزمند مهربان است.
(105) قوم نوح پیامبران را تکذیب کردند.
(106) هنگامی که برادرشان نوح به آنها گفت :« آیا (از خدا) نمی ترسید؟!».
(107) مسلماً من برای شما پیامبری امین هستم.
(108) پس از خدا بترسید، و مرا اطاعت کنید.
(109) و من بر (رساندن) این (دعوت) هیچ مزدی از شما نمی طلبم، مزد من تنها بر (عهده ی) پروردگار جهانیان است.
(110) پس از خدا بترسید، و مرا اطاعت کنید» .
(111) گفتند:« آیا به تو ایمان بیاوریم در حالی که فرومایگان از تو پیروی کرده اند ؟!»