(21) کسانی که به دیدار ما امید ندارند گفتند :« چرا فرشتگانی بر ما نازل نشدند، یا (چرا) پرروردگارمان را نمی بینیم؟! » به راستی آنها در باره ی خود تکبر ورزیدند، و طغیان (و سرکشی) بزرگی کردند.

(22) روزی که فرشتگان را ببینند، در آن روز هیچ بشارتی برای مجرمان نخواهند بود؛ (بلکه روز مجازات و عذاب است) و (فرشتگان) می گویند :«(بهشت) بر شما ممنوع (و حرام) است (و بهره ای جز حرمان ندارید)».

(23) و ما به هرگونه عملی که انجام داده اند؛ می پردازیم، پس آن را (چون) غبار پراکنده (در هوا) قرار می دهیم.

(24) بهشتیان در آن روز جایگاهشان (ازهمه) بهتر، و استراحتگاهشان نیکوتر است.

(25) و (به یاد آور) که آسمان با ابرها شکافته شود، و فرشتگان چنانکه باید (پی در پی) فرود آورده شوند.

(26) فرمانروایی راستین (و حقیقی) در آن روز از آن (خداوند) رحمان است، و (آن روز) روز سختی بر کافران خواهد بود.

(27) و (به یاد آور) روزی که ستمکار (از حسرت) دست خود را می گزد، می گوید :« ای کاش من با رسول (خدا) راهی بر گزیده بودم،

(28) ای وای بر من، ای کاش فلانی را دوست نمی گرفتم.

(29) به راستی او مرا از ذکر (= قرآن) گمراه ساخت، بعد از آن که به سوی من آمده بود، و شیطان همواره انسان را تنها (و خوار) می گذارد» .

(30) و پیامبر (خدا) گوید :« پروردگارا ! بی گمان قوم من این قرآن را رها کردند» .

(31) و این گونه برای هر پیامبری دشمنی از مجرمان قرار دادیم، وپروردگار تو برای راهنمایی و یاری (تو) کافی است.

(32) و کسانی که کافر شدند؛ گفتند :« چرا قرآن یکباره براو نازل نمی شود ؟! » این گونه (آن را بخش بخش نازل کردیم) تا با آن قلب تو را استوار داریم ، و آن را آرام آرام (و به تدریج بر تو) بخوانیم.