(62) حقا که این همان داستان حق و واقعی (مسیح) است، و معبودی جز خدا نیست، و بی گمان خداست که توانمند حکیم است.

(63) پس اگر روی گردانند(بدان که) خدا به (حال) تبهکاران آگاه است.

(64) بگو: « ای اهل کتاب! بیایید به سوی سخنی که میان ما و شما یکسان است، که جز خدا را نپرستیم، و چیزی را شریک او نسازیم، بعضی از ما بعضی دیگر را به جای خدا به خدایی نگیرد». پس اگر (از این دعوت) روی گرداندند، بگویید: «گواه باشید که ما مسلمانیم».

(65) ای اهل کتاب! چرا درباره ابراهیم مجادله و ستیز می کنید، در حالی که تورات و انجیل بعد از او نازل شده است؟ آیا اندیشه نمی کنید.

(66) هان! شما (اهل کتاب) کسانی هستید که درباره ی آنچه نسبت به آن آگاهی و علم داشتید محاجه و ستیز کردید، پس چرا در مورد چیزی که بدان علم ندارید محاجه و ستیز می کنید؟ و خدا می داند و شما نمی دانید.

(67) ابراهیم نه یهودی بود و نه نصرانی، بلکه یکتا پرستی مسلمان بود، و هرگز از مشرکان نبود.

(68) به راستی سزاوار ترین مردم به ابراهیم همان کسانی هستند که او را پیروی کرده اند. و (نیز) این پیامبر و کسانی که (به او) ایمان آورده اند، و خداوند یاور و ولی مؤمنان است.

(69) گروهی از اهل کتاب (آرزو می کردند و) دوست داشتند کاش شما را گمراه می کردند، در حالی که جز خودشان (کسی) را گمراه نمی کنند، و نمی فهمند.

(70) ای اهل کتاب! چرا به آیات خدا کافر می شوید، در حالی که خودتان (به صدق و درستی آن) گواهی می دهید؟