(40) بی گمان (روز جدایی (= روز قیامت) وعده گاه همۀ آنهاست.

(41) روزی که هیچ دوستی برای دوست خود سودمند نباشد, وآنها (از سوی کسی) یاری نمی شوند.

(42) مگر کسی که خدا اورا مورد رحمت قرار داده, یقیناً او پیروزمند مهربان است.

(43) بی گمان درخت زقوم.

(44) غذای گناهکاران است.

(45) همانند مس گداخته در شکمها می جوشد.

(46) جوششی همچون آب جوشان.

(47) (آنگاه به فرشتگان می گوییم:) او را بگیرید, پس به سختی او را میان دوزخ بکشید.

(48) سپس بر سرش از عذاب جوشان بریزید.

(49) (و به او می گوییم:) بچش که تو (به پندار خود) پیروزمند بزرگواری.

(50) بی گمان این (همان) چیزی است که در آن شک داشتید.

(51) یقیناً پر هیزگاران در جایگاه امنی هستند.

(52) در (میان) باغها و(کنار) چشمه ها.

(53) (لباسهایی) از دیبای نازک ودیبای ضخیم می پوشند, رو بروی هم می نشینند.

(54) بدین سان (است) وحوریان گشاده چشم (بهشتی) را به همسری آنها در می آوریم.

(55) در آن (بهشت) با امن (وآرامش خاطر) هر میوه ای را (که بخواهند) می طلبند.

(56) در آن (بهشت) مرگ را نمی چشند, مگر همان مرگ نخستین (که در دنیا چشیده اند)( ) و(خداوند) آنها را از عذاب دوزخ حفظ کند.

(57) (این) بخششی است از (سوی) پروردگارت, این همان کامیابی بزرگ است.

(58) پس (ای پیامبر) ما آن (= قرآن) را به زبان تو آسان کردیم, تا که آنها پند گیرند.

(59) پس (ای پیامبر) منتظر (وعده های الهی) باش, بی گمان آنها (نیز) منتظرند.