(46) و خدا و پیامبرش را اطاعت کنید, وبا همدیگر نزاع نکنید, که سست شوید, وقوت (ومهابت) شما از میان برود, وصبر کنید, بی گمان خداوند با صابران است.

(47) ومانند کسانی نباشید که باسرکشی وخود نمایی به مردم, از سرزمین خود (مکه) بیرون آمدند, و(مردم را) از راه خدا باز می داشتند, وخداوند به آنچه می کنند؛ احاطه دارد.

(48) و(به یاد بیاورید) هنگامی را که شیطان اعمال آنها را در نظرشان بیاراست, وگفت: «امروز هیچ کس از مردم بر شما پیروز نخواهد شد, ومن حامی (وپناه دهندۀ) شما هستم». پس هنگامی که دو گروه روبرو شدند, به عقب بازگشت, وگفت: «بی گمان من از شما بیزارم, به راستی من چیزی را می بینم که شما نمی بینید, همانا من از خدا می ترسم, وخداوند سخت کیفر است!».

(49) و (به یاد آورید) هنگامی را که منافقان وآنان که در دلهایشان بیماری است, می گفتند: «اینان را دینشان بفریفته است». وهرکس بر خدا توکل کند, پس بی گمان خداوند پیروزمند حکیم است.

(50) واگر ببینی هنگامی که فرشتگان (مرگ) جان کافران را می گیرند, به صورت وپشت آنها می زنند و(می گویند: ) «عذاب سوزنده را بچشید» (هر آینه تعجب می کردی).

(51) این به (خاطر) کارهایی است که پیش از این فرستاده اید, وآنکه خداوند هرگز نسبت به بندگانش ستم روا نمی دارد.

(52) همانند شیوۀ فرعونیان, وکسانی که پیش از آنان بودند, به آیات خدا کفر ورزیدند, پس خداوند آنها را به کیفر گناهانشان فرو گرفت, مسلماً خداوند نیرومند سخت کیفر است.