(48) پس شفاعت شفاعت‌کنندگان به آنها سودی نمی‌بخشد.
(49) پس آنها را چه شده است که از پند (و تذکر) روی گردانند؟!
(50) گویی که آنها (گور) خران رم کرده اند.
(51) که از شیر گریخته اند.
(52) بلکه هرکدام از آنها (توقع دارد و) می‌خواهد که (به او) نامة گشاده (و جداگانه از سوی الله) داده شود.
(53) هرگز چنین نیست (که آنان می‌پندارند) بلکه آنها از (عذاب) آخرت نمی‌ترسند.
(54) نه، حقاً که این (قرآن) پند (و یادآوری) است.
(55) پس هرکس که بخواهد آن را یاد کند (پند گیرد).
(56) و یاد نمی‌کنند (و پند نمی‌گیرند) مگر این که الله بخواهد، او اهل تقوا و اهل آمرزش است.
القيامة Al-Qiyaama
(1) به روز قیامت سوگند می‌خورم.
(2) و به نفس ملامتگر سوگند می‌خورم.
(3) آیا انسان می‌پندارد که (پس از مرگ) هرگز استخوان‌هایش را جمع نخواهیم کرد؟!
(4) آری، ما قادریم که (حتی خطوط سر) انگشتانش را یکسان و مرتب کنیم.
(5) بلکه انسان می‌خواهد که (آزادانه و بدون ترس از آخرت) در گناه و بدکاری مداومت داشته باشد.
(6) (از این رو) می‌پرسد: «روز قیامت کی خواهد بود؟!».
(7) پس هنگامی که چشم خیره شود.
(8) و ماه تیره (و بی‌نور) گردد.
(9) و خوشرید و ماه یکجا جمع کرده شود.
(10) آن روز انسان می‌گوید: «راه گریز کجاست؟»
(11) هرگز، هیچ گریزگاهی وجود ندارد.
(12) آن روز قرارگاه (نهایی) به سوی پروردگار توست.
(13) در آن روز انسان را از آنچه پیش یا پس فرستاده است خبر داده می‌شود.
(14) بلکه انسان به خوبی بر خویشتن آگاه است.
(15) اگر چه (در دفاع از خود) عذرهایش را در میان آورد.
(16) (ای پیامبر! هنگام نزول قرآن) زبانت را برای (تکرار و خواندن) آن شتابزده حرکت مده.
(17) مسلماً جمع‌آوری و خواندن آن بر (عهدة) ماست.
(18) پس هرگاه (توسط جبرئیل) آن را (بر تو) خواندیم، خواندن او را پیروی کن.
(19) سپس بیان‌کردنش بر (عهدة) ماست.