الزخرف   سورة  : Az-Zukhruf


سورة Sura   الزخرف   Az-Zukhruf
إِنَّ الْمُجْرِمِينَ فِي عَذَابِ جَهَنَّمَ خَالِدُونَ (74) لَا يُفَتَّرُ عَنْهُمْ وَهُمْ فِيهِ مُبْلِسُونَ (75) وَمَا ظَلَمْنَاهُمْ وَلَٰكِن كَانُوا هُمُ الظَّالِمِينَ (76) وَنَادَوْا يَا مَالِكُ لِيَقْضِ عَلَيْنَا رَبُّكَ ۖ قَالَ إِنَّكُم مَّاكِثُونَ (77) لَقَدْ جِئْنَاكُم بِالْحَقِّ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَكُمْ لِلْحَقِّ كَارِهُونَ (78) أَمْ أَبْرَمُوا أَمْرًا فَإِنَّا مُبْرِمُونَ (79) أَمْ يَحْسَبُونَ أَنَّا لَا نَسْمَعُ سِرَّهُمْ وَنَجْوَاهُم ۚ بَلَىٰ وَرُسُلُنَا لَدَيْهِمْ يَكْتُبُونَ (80) قُلْ إِن كَانَ لِلرَّحْمَٰنِ وَلَدٌ فَأَنَا أَوَّلُ الْعَابِدِينَ (81) سُبْحَانَ رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ رَبِّ الْعَرْشِ عَمَّا يَصِفُونَ (82) فَذَرْهُمْ يَخُوضُوا وَيَلْعَبُوا حَتَّىٰ يُلَاقُوا يَوْمَهُمُ الَّذِي يُوعَدُونَ (83) وَهُوَ الَّذِي فِي السَّمَاءِ إِلَٰهٌ وَفِي الْأَرْضِ إِلَٰهٌ ۚ وَهُوَ الْحَكِيمُ الْعَلِيمُ (84) وَتَبَارَكَ الَّذِي لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا وَعِندَهُ عِلْمُ السَّاعَةِ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ (85) وَلَا يَمْلِكُ الَّذِينَ يَدْعُونَ مِن دُونِهِ الشَّفَاعَةَ إِلَّا مَن شَهِدَ بِالْحَقِّ وَهُمْ يَعْلَمُونَ (86) وَلَئِن سَأَلْتَهُم مَّنْ خَلَقَهُمْ لَيَقُولُنَّ اللَّهُ ۖ فَأَنَّىٰ يُؤْفَكُونَ (87) وَقِيلِهِ يَا رَبِّ إِنَّ هَٰؤُلَاءِ قَوْمٌ لَّا يُؤْمِنُونَ (88) فَاصْفَحْ عَنْهُمْ وَقُلْ سَلَامٌ ۚ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ (89)
الصفحة Page 495
(74) بی گمان مجرمان در عذاب جهنم جاودانند.
(75) (عذاب) از آنها کاهش نمی یابد, وآنها در آن (از همه چیز) نا امید هستند.
(76) و(ما) به آنها ستم نکردیم, لیکن آنان خود ستمکار بودند.
(77) و(آنها) فریاد می زنند: «ای مالک, (بخواه) که پروردگارت کار ما را یکسره کند (وبمیراند)». (او) گوید: «بی گمان شما (در این جا) ماندنی هستید».
(78) به راستی ما حق را برای شما آوردیم, ولیکن بیشترتان از حق کراهت داشتید.
(79) آیا آنها (= مشرکان مکه) تصمیم قاطع بر کاری گرفتند, پس ما (نیز) تصمیم (واردۀ) قاطع (دربارۀ آنها) داریم.
(80) آیا آنها می پندارند که ما راز گویی و(سخنان) در گوشی آنان را نمی شنویم؟! آری, (می شنویم) وفرستادگان ما (از فرشتگان) نزد آنها (هستند و) می نویسند.
(81) (ای پیامبر, به مشرکان) بگو: «اگر (به فرض محال) برای (خدای) رحمان فرزندی بود, پس من نخستین پرستندگانش بودم».
(82) پاک ومنزه است پروردگار آسمانها وزمین, پروردگار عرش, از آنچه آنها توصیف می کنند.
(83) پس (ای پیامبر) آنها را (به حال خود) رها کن, تا (در باطل) غوطه بخورند, وبه بازی سرگرم باشند, تا روزی را که به آنها وعده شده است, ملاقات کنند (وسزای اعمال خود را ببینند).
(84) و او کسی است که در آسمان معبوداست, ودر زمین (نیز) معبود است, و او حکیم داناست.
(85) وپر برکت وبزرگوار است کسی که فرمانر وایی آسمانها وزمین وآنچه در میان آن دواست, از آنِ اوست. وعلم (بر پاشدن) قیامت نزد اوست, و(همه) به سوی او باز گردانده می شوید.
(86) و کسانی را که به جای او می خوانند, اختیار شفاعت ندارند, مگر کسانی که به حق گواهی دادند, و آنان (به خوبی) می دانند.
(87) واگر از آنها (= مشرکان) بپرسی, چه کسی آنها را آفریده است, قطعاً می گویند: «خدا» پس چگونه (از حق) منحرف می شوند؟!
(88) و (شکایت و) گفتار او (= پیامبر) (این بود:) «پروردگارا! بی گمان اینها قومی هستند که ایمان نمی آورند».
(89) پس (ای پیامبر) از آنها در گذر, وبگو: «سلام (بر شما)». پس به زودی خواهند دانست( ).
 


اتصل بنا | الملكية الفكرية DCMA | سياسة الخصوصية | Privacy Policy | قيوم المستخدم

آيــــات - القرآن الكريم


© 2022