(16) وکسانی که در (بارۀ) خداوند محاجه می کنند, پس از آنکه (فرمان) او پذیرفته شد, دلیلشان نزد پروردگارشان باطل (وبی اساس) است, وخشم (خداوند) بر آنهاست. وعذاب شدیدی برای آنهاست.

(17) خداوند کسی است که کتاب ومیزان را به حق نازل کرد, و تو چه می دانی شاید قیامت نزدیک باشد!

(18) کسانی که به آن ایمان ندارند, در (رسیدن) آن شتاب می کنند, وکسانی که ایمان آورده اند (پیوسته) ازآن بیمناکند, ومی دانند که آن حق است, آگاه باشید, بی گمان کسانی که در (بارۀ) قیامت جدال می کنند, در گمراهی دور ودراز هستند.

(19) خداوند نسبت به بندگانش لطیف (ومهربان) است, هر کس را بخواهد روزی می دهد, واو توانای پیروزمنداست.

(20) کسی که کِشت آخرت را بخواهد, در کشت او (برکت می دهیم, و) می افزاییم, وکسی کشت دنیا را بخواهد, از آن به او می دهیم,و او در آخرت هیچ (نصیب و) بهره ای ندارد.

(21) آیا (مشرکان) معبودانی دارند که بدون اجازۀ خداوند آیینی برای آنها مقرر داشته اند؟! واگر وعدۀ فیصله بخش (سابق, در تأخیر عذابشان) نبود, یقیناً در میان آنها داوری می شد, وبی گمان برای ستمکاران عذابی دردناک است.

(22) (در روز قیامت) ستمکاران را می بینی که از آنچه به دست آورده اند, بیمناکند, و(کیفر) آن به آنها خواهد رسید. وکسانی که ایمان آورده اند وکارهای شایسته انجام داده اند در باغهای بهشتند, وهرچه بخواهند نزد پروردگارشان برای آنها (مهیا) است. این همان فضل (وبخشش) بزرگ است.