(154) شما را چه شده است؟ چگونه حکم می کنید؟!

(155) آیا نمی اندیشید؟!

(156) یا شما (بر ادعای خود) دلیل روشنی دارید؟!

(157) پس اگر راستگویید، کتابتان را بیاورید.

(158) و آنها (= مشرکان) میان او (= خداوند) و جنیان (نسب و) خویشاوندی قرار دادند، در حالی که جنیان به خوبی می دانند که آنان احضار خواهند شد.

(159) خداوند منزه است از آنچه توصیف می کنند.

(160) مگر بندگان مخلص خدا.

(161) پس شما (مشرکان) و آنچه می پرستید.

(162) (هرگز) نمی توانید بر (پرستش) آن (بتها کسی را) گمراه کنید.

(163) مگر کسی که راهی (آتش) جهنم باشد.

(164) (فرشتگان گفتند:) «و هیچ کس از ما نیست، مگر آن که جایگاه (و مقام) معلومی دارد.

(165) وهمانا ما (برای اطاعت فرمان خداوند) به صف ایستاده ایم.

(166) و بی گمان ما تسبیح گویان (او) هستیم».

(167) و (کافران) پیوسته می گفتند:

(168) «اگر نزد ما کتابی از (کتابهای) پیشینیان مي بود.

(169) مسلماً ما از بندگان مخلص خداوند می شدیم».

(170) پس (هنگامی که پیامبر برای آنها قرآن آورد) آنها به آن (قرآن) کافر شدند، و به زودی خواهند دانست.

(171) و به راستی وعده ی ما برای بندگان فرستاده ما از پیش صادر شده است.

(172) که هر آینه آنها یاری شدگانند.

(173) و بی گمان لشکر ما پیروزند.

(174) پس (ای پیامبر) تا مدتی از آنها (= مشرکان) روی بگردان.

(175) و آنها را ببین، پس (آنها نیز، نتیجه کردار خود را) به زودی خواهند دید.

(176) آیا آنها برای (دیدن) عذاب ما شتاب دارند؟!

(177) پس چون (عذاب) بر آستانه ی خانه هایشان فرود آید، هشدار یافتگان چه صبحگاه بدی خواهند داشت.

(178) و تا مدتی از آنها روی بگردان.

(179) و (آنها را) ببین، پس (آنها نیز) به زودی خواهند دید.

(180) پاک و منزه است پروردگار تو، پروردگار عزت، از آنچه (مشرکان) توصیف می کنند.

(181) و سلام، بر رسولان.

(182) و سپاس و ستایش مخصوص خداوندی است که پروردگار جهانیان است.