(137) این جز (همان) روش پیشینیان نیست.

(138) و ما (هرگز) عذاب نخواهیم شد».

(139) پس او (= هود) را تکذیب کردند، در نتیجه ما آنها را هلاک کردیم، بی گمان در این (ماجرا) نشانه ای است، و بیشتر آنها مؤمن نبودند.

(140) و بی تردید پروردگار تو پیروزمند مهربان است.

(141) (قوم) ثمود پیامبران (خدا) را تکذیب کردند.

(142) هنگامی که برادرشان صالح به آنها گفت :«آیا (از خدا) نمی ترسید ؟!

(143) بی گمان من برای شما پیامبری امین هستم.

(144) پس از خدا بترسید و مرا اطاعت کنید.

(145) و من بر (رساندن) این (دعوت) هیچ مزدی از شما نمی طلبم، مزد من تنها بر (عهده ی) پروردگار جهانیان است.

(146) آیا (می پندارید که) شما در (نعمتهایی) اینجا ایمن رها می کنند ؟!

(147) در (این) باغها و چشمه ها.

(148) و (در این) زراعتها و نخلهایی که شکوفه هایش (نرم و) رسیده است ؟!

(149) و شادمانه از کوهها خانه هایی می تراشید؟

(150) پس از خدا بترسید و مرا اطاعت کنید .

(151) و فرمان اسراف کاران را اطاعت نکنید.

(152) (همان) کسانی که در زمین فساد می کنند و اصلاح نمی کنند».

(153) گفتند :«(ای صالح) جز این نیست که تو از جادوشدگانی.

(154) تو جز بشری همانند ما نیستی، پس اگر از راستگویانی نشانه ای بیاور».

(155) (صالح) گفت :«این ماده شتری است، که برای او یک نوبت آب خوردن، و برای شما (نیز) نوبت روز معینی است.

(156) و (کمترین) آزاری به آن نرسانید، که عذاب روزی بزرگ شما را فرو می گیرد».

(157) پس آن را پی کردند، آنگاه (از کرده ی خود) پشیمان شدند.

(158) پس عذاب (الهی) آنها را فرو گرفت، بی گمان در این (ماجرا) نشانه ای است، و بیشتر آنها مؤمن نبودند.

(159) و بی تردید پروردگار تو پیروزمند مهربان است.