(23) آیا دیده ای کسی را که معبود خود را هوای (نفسانی) خویش قرار داد, وخداوند از روی علم او را گمراه کرد, وبر گوشش ودلش مهر نهاد, وبر دیده اش پرده قرار داد؟! پس (اگر خدا هدایتش نکند( چه کسی بعد از خدا اورا هدایت خواهد کرد؟ آیا پند نمی گیرید؟!
(24) و (مشرکان) گفتند: «چیزی جز (این) زندگانی دنیای ما, (در کار) نیست, می میریم وزنده می شویم, وجز طبیعت (و روزگار) ما را هلاک نمی سازد» وآنها به این (امر) هیچ علمی ندارند, وآنها جز (وهم و) گمان می کنند.
(25) وهنگامی که آیات روشن ما بر آنها خوانده شود, حجتشان جز این نیست که گویند: «اگر را ستگویید, نیاکان ما را (زنده کنید و) بیاورید».
(26) (ای پیامبر) بگو: «خداوند شما را زنده می کند, سپس شما را می میراند, باز شما را در روز قیامت ـ که تردیدی در آن نیست ـ جمع می کند. ولیکن بیشتر مردم نمی دانند.
(27) وفرمانروایی آسمانها وزمین از آنِ خداست, وروزی که قیامت بر پا شود, اهل باطل زیان خواهند کرد.
(28) و (در آن روز) هرامتی را می بینی که به زانو در آمده, هر امتی به سوی نامۀ اعمالش خوانده می شود, (وبه آنها گفته می شود:) «امروز در برابر آنچه می کردید, پاداش می یابید» .
(29) این کتاب ماست که به حق بر علیه شما سخن می گوید (و گواهی می دهد) البته ما آنچه را که می کردید, می نوشتیم.
(30) پس اما کسانی که ایمان آوردند و کارهای شایسته انجام دادند, پروردگارشان آنها در رحمت خود (= بهشت) داخل می کند, این همان کامیابی بزرگ است.
(31) واما کسانی که کافر شدند, (به آنها گفته می شود:) آیا آیات من بر شما خوانده نمی شد, پس شما تکبر کردید, و قومی مجرم بودید؟!
(32) وچون گفته می شود: «بی گمان وعدۀ خداوند حق است, و(در آمدن) قیامت هیچ شکی نیست» می گفتید: «ما نمی دانیم قیامت چیست؟ ما فقط گمانی داریم, و ما (در بارۀ آن) یقین کننده نیستیم»