(111) (به یاد آورید روز قیامت ، آن) روزی که هرکس (به دفاع) از خود به مجادله بر می خیزد ، و به هر کسی (پاداش) آنچه کرده است؛ به طور کامل (و تمام) داده می شود ، و به آنها ستم نخواهد شد .

(112) و خداوند مثلی زده است : قریه ای که ایمن و آسوده بود ، همواره روزی اش به فراوانی از هرجا می رسید ، پس (اهلش) به نعمت های خدا ناسپاسی کردند ، آنگاه خداوند به (کیفر) آنچه که انجام می دادند ؛ لباس گرسنگی و ترس (و نا امنی) را بر آنها پوشانید (و طعمش را چشانید).

(113) و به راستی پیامبری از خودشان به سوی آنها آمد، پس او را تکذیب کردند ، آنگاه در حالی که ظالم بودند ، عذاب (الهی) آنها را فرو گرفت .

(114) پس از آنچه که خدا به شما روزی داده است ؛ حلال (و) پاکیزه بخورید ، و شکر ونعمت خدا را بجای می آورید ، اگر او را می پرستید .

(115) (خداوند) تنها مردار ، و خون و گوشت خوک و آنچه را که (هنگام ذبح) نام غیر خدا برآن برده شده است؛ بر شما حرام کرده است ، پس کسی که ناچار شود در حالی که نه ستمکار باشد و نه از حد تجاوز کند (و از آنها بخورد) پس بی گمان خداوند آمرزنده ی مهربان است .

(116) و چیزی را که زبانتان به دروغ توصیف می کند ؛ نگویید : « این حلال است ،و آن حرام » تا برخدا افترا ببندید، یقیناً کسانی که بر خدا افترا می بندند ؛ رستگار نمی شوند.

(117) (در این دنیا) بهره ی اند ک (نصیبشان می شود) و برای آنها (در آخرت) عذاب دردناک است .

(118) و برکسانی که یهودی شدند ؛ حرام کرده بودیم ، چیزهای را که پیش از این بر تو حکایت کردیم ، و (ما) به آنها ستم نکردیم ، ولیکن آنها به خودشان ستم کردند .