(1) ق, سوگند به قرآن مجید (که تو پیامبر خدایی).

(2) بلکه آنها تعجب کردند که هشدار دهنده ای از (میان) خودشان به سوی آنان آمده, پس کافران گفتند: «این چیزی عجیب است,

(3) آیا هنگامی که مردیم وخاک شدیم, (دوباره برا نگیخته خواهیم شد؟!) این باز گشتی بعید است».

(4) به راستی ما می دانیم آنچه را زمین از آنها می کاهد, وکتابی که همه چیز درآن نگهداری شده, نزد ماست.

(5) بلکه آنها حق را هنگامی که به سراغشان آمد تکذیب کردند, پس آنان در کاری سر گردان (وپریشان) هستند.

(6) آیا آنها به آسمان بالای سرشان نمی نگرند که چگونه آن را بنا کرده ایم وآراسته ایم, وهیچ شکافی در آن نیست؟!

(7) وزمین را گستردیم ودر آن کوههای بلند (واستوار) افکندیم, واز هر نوع (گیاه) خوش منظر در آن رویاندیم.

(8) (تا همۀ اینها) بینش وپندی برای هر بندۀ توبه کاری باشد.

(9) واز آسمان آبی پر برکت نازل کردیم, پس با آن باغها ودانه (های) درو شدنی رویاندیم,

(10) ونخلهای بلند (قامت) که خوشه های برهم چیده دارند.

(11) (همه ی اینها) برای روزی بندگان (رویا نیدیم) وبا آن (باران) سرزمین مرده را زنده کردیم, بر آمدن (از گور وزنده شدن نیز) چنین است.

(12) پیش از آنها قوم نوح واصحاب رسّ (= چاه, که در یمامه بودند). و(قوم) ثمود (پیامبرانشان را) تکذیب کردند.

(13) و (همچنین قوم) عاد و فرعون وقوم لوط.

(14) و اصحاب "ایکه" (= قوم شعیب) وقوم "تبّع" (حمیری, که در یمن بودند) هر یک (از آنها) رسولان (الهی) را تکذیب کردند, پس وعدۀ عذاب (وبیم) من (بر آنها) تحقّق یافت.

(15) آیا ما از آفرینش نخستین عاجز ماندیم؟! (خیر) بلکه آنها (با این همه دلایل) از آفرینش جدید در تردید (وشک) اند.