(78) و از میان آنها(= یهود) گروهی هستند که زبان خود را به (هنگام تلاوت) کتاب (آسمانی) چنان می گردانند که گمان کنید(آنچه را می خوانند) از کتاب (آسمان) است، در حالی که از کتاب (آسمانی) نیست. و می گویند: «آن از جانب خداست»؛ در صورتی که از جانب خدا نیست، و بر خدا دروغ می بندند در حالی که خودشان (هم) می دانند.

(79) برای هیچ بشری سزاوار نیست که خداوند به او کتاب و حکم و پیامبری بدهد، سپس او به مردم بگوید:« به جای خدا، بندگان من باشید». بلکه( سزاوار پیامبران این است که به مردم بگویند:) « به سبب آنکه کتاب (آسمانی) آموزش می دادید و از آن رو که درس می خواندید (مردمانی) ربانی و خدائی باشید».

(80) و نه اینکه به شما فرمان دهد که فرشتگان و پیامبران را به خدایی بگیرید، آیا شما را پس از آنکه مسلمان شدید، به کفر فرمان می دهد؟!

(81) و (به یاد بیاورید) هنگامی را که خداوند، از پیامبران پیمان گرفت که هرگاه به شما کتاب و حکمت دادم، سپس پیامبری به سوی شما آمد که آنچه را با شماست تصدیق می کند، باید به او ایمان بیاورید و او را یاری کنید. (آنگاه) فرمود:« آیا اقرار کردید، و بر این امر پیمانم را پذیرفتید؟» گفتند: «اقرار کردیم» فرمود: « پس گواه باشید و من (نیز) با شما از گواهانم.

(82) پس هر کس که بعد از این(پیمان) روی گرداند، آنانند که فاسق و نافرمانند».

(83) آیا (کافران) جز دین خدا را می جویند؟ حال آنکه هر که در آسمانها و زمین است خواه و ناخواه سر به فرمان او نهاده است، و به سوی او باز گردانده می شوند.