(32) (خداوند) فرمود : « ای ابلیس! تو را چه شده که با سجده کنندگان (همراه) نیستی؟!»

(33) گفت :«من هرگز برای بشری که او را از گِل خشکیده ای که از گل بویناک تیره ای (گرفته شده) آفریده ای ، سجده نخواهم کرد » .

(34) (خداوند) فرمود:« از آن (بهشت) بیرون شو ، بی گمان تو رانده شده ای ،

(35) و همانا تا روز قیامت بر تو لعنت خواهد بود ».

(36) (ابلیس) گفت :«پروردگارا ! مرا تا روزی که (مردم) برانگیخته می شوند مهلت ده » .

(37) (خداوند) فرمود:« یقیناً تو از مهلت یافتگانی ،

(38) تا (آن) روز وقت مقرر (ومعین شده) ».

(39) گفت :« پروردگارا ! به سبب اینکه مرا گمراه ساختی ، قطعاً من (گناه و بدیها) در زمین در نظرشان زینت می دهم ، و همگی آنها را گمراه خواهم کرد ،

(40) مگر بندگان مخلص تو را از (میان) آنها » .

(41) (خداوند) فرمود: « این (اخلاص) راه مستقیم است که به من می رسد .

(42) یقیناً تو را بر بندگانم تسلطی نیست ، مگر (بر آن) گمراهانی که از تو پیروی می کنند .

(43) و بی گمان جهنم میعاد گاه برای همه ی آنهاست.

(44) برای آن هفت در هست ،برای هر دری گروهی از آنها تقسیم (ومعین) شده اند».

(45) یقیناً پرهیز گاران درباغها (ی بهشت) و در(کنار) چشمه ها هستند .

(46) (به آنها گفته می شود:) به سلامت و ایمنی به آن (باغها) وارد شوید.

(47) آنچه در دلهایشان از کینه (و حسد) بود ، بیرون کشیدیم ، برادرانه بر تختها روبرروی یکدیگر قرار دارند .

(48) در آنجا هیچ خستگی و رنجی به آنها نمی رسد ، و هیچ گاه از آنجا بیرونشان نرانند .

(49) (ای پیامبر!) بندگانم را خبر ده که یقیناً من آمرزنده ی مهربانم .

(50) و آنکه عذاب من همان عذاب درد ناک است !

(51) و آنها را از مهمانان ابراهیم خبر ده .