(11) (او) آفرینندۀ آسمانها وزمین است, واز خودتان برای شما همسرانی قرار داد, و(نیز) جفتهایی از چهار پایان (آفرید) شما را بدین (وسیله) افزون می کند, هیچ چیز همانند او نیست, و او شنوای بیناست.

(12) کلید های آسمانها وزمین از آن اوست, روزی هر که را بخواهد گسترش می دهد, و(برای هر کس که بخواهد) تنگ می گیرد,به درستى كه او به همه چیزداناست.

(13) دینی را برای شما تشریع کرد, از همان گونه که به نوح توصیه کرده بود, واز آنچه بر تو وحی کرده ایم, وبه ابراهیم وموسی وعیسی سفارش کرده ایم( ), که دین را بر پا دارید ودر آن فرقه فرقه نشوید, بر مشرکان گران است, آنچه شما آنها را بدان دعوت می کنید. خداوند هر که را بخواهد بر می گزیند, وهر که به سوی او باز گردد, هدایت می کند.

(14) آنها پراکنده نشدند مگر بعد از آنکه علم (ودانش) به سراغشان آمد (وکاملاً آگاهی یافتند, آن هم) از روی حسادت در میان خود (بود) واگر فرمانی پیش از این از جانب پروردگارت صادر نشده بود, (که آنها) تا زمانی معین (مهلت) داده است, یقیناً در میان آنها داوری می شد, وبی گمان کسانی که بعد از آنها وارث کتاب شده اند, در بارۀ آن سخت در شک وتردیدند, (ونسبت به آن بد بینند).

(15) پس به این (دین) دعوت کن, وهمانگونه که مأمور شده ای پایداری (واستقامت) ورز, واز هوی وهوسهای آنان پیروی مکن, وبگو: « به هر کتابی که خداوند نازل کرده است, ایمان آورده ام, ومأمورم در میان شما به عدالت رفتار کنم, خداوند پروردگار ما, وپروردگار شماست, (نتیجۀ) اعمال ما از آنِ ما, و(نتیجۀ) اعمال شما از آنٍ شماست, بین ما و شما هیچ جدال (وخصومتی) نیست, خداوند ما و شما را (دریک جا) گرد می آورد, وبازگشت (همه) به سوی اوست».