(152) وبه مال يتيم نزديک نشويد, مگر به نيکو ترين وجهی (که برای اصلاح باشد), تا به سن رشد خود (وبلوغ) برسد, و(حق) پيمانه و وزن را به عدالت ادا کنيد, ما هيچ کس را جز به اندازۀ توانش, تکليف نمی کنيم. وهرگاه سخن گوييد (يا داوری کنيد ويا شهادت می دهيد), پس عدالت را رعايت کنيد, حتی اگر در مورد نزديکان (شما) بوده باشد. وبه عهد وييمان خدا وفا کنيد, اين چيزی است که خداوند شما را به آن سفارش نموده است, تا متذکر شويد.

(153) واين راه مستقيم من است, پس از آن پيروی کنيد واز راههای (پراکنده) پيروی نکنيد, که شما را از راه خدا دور می کند, اين چيزی است که خداوند شما را به آن سفارش نموده است, شايد پر هيزگار شويد».

(154) سپس به موسی کتاب (آسمانی) داديم تا (نعمت خود را) بر کسی که نيکو کار بوده تمام (وکامل) کنيم. وهمه چيز را به تفصيل بيان کرديم, و(آن را) مايه هدايت ورحمت (قرار داديم) شايد به لقای پروردگارشان ايمان بياورند.

(155) واين (قرآن) کتابی است پر برکت, که ما نازل کرديم, از آن پيروی کنيد, وپر هيزگار باشيد, تا مورد رحمت قرار گيريد.

(156) تا نگوييد: «کتاب (آسمانی) تنها بر دو طايفه پيش از ما (يهود ونصاری) نازل شده بود, وما از خواندن وآموختن آنها بی خبر بوديم».

(157) يا بگوييد:«اگرکتاب (آسمانی) بر ما نازل می شد,از آنها راه يافته تر بوديم». مسلماً از جانب پروردگارتان دليل روشن, وهدايت ورحمت برای شما آمده است. پس چه کسی ستمکارتر است از کسی که آيات خدا را تکذيب کند, واز آن روی گرداند, به زودی کسانی را از آيات ما روی می گردانند, به عذابی سخت مجازات خواهيم داد.