(84) بگو: «به خداوند و آنچه بر ما نازل شده، و آنچه بر ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب و اسباط (= فرزندان یعقوب) نازل گردیده و آنچه به موسی و عیسی و (دیگر) پیامبران از جانب پروردگارشان داده شده؛ ایمان آوردیم، میان هیچ یک از آنان فرقی نمی گذاریم، و ما او را فرمانبرداریم».

(85) و هر کس که دینی غیر از اسلام بر گزیند، هرگز از او پذیرفته نخواهد شد، و او در آخرت از زیانکاران است.

(86) چگونه خداوند قومی را هدایت می کند که بعد از ایمانشان و (پس از آنکه) گواهی دادند به اینکه پیامبر بر حق است، و برایشان دلایل روشن آمد، کافر شدند؟! و خداوند قوم ستمکار را هدایت نمی کند.

(87) آنان جزایشان این است که لعنت خدا و فرشتگان و مردم همگی بر آنهاست.

(88) در آن (لعنت) جاودانه می مانند، نه عذاب از ایشان کاسته می شود، و نه آنان مهلت یابند.

(89) مگر کسانی که پس از آن توبه کردند و اصلاح و درستکاری نمودند، پس بی گمان خداوند آمرزنده ی مهربان است.

(90) همانا کسانی که پس از ایمان خود کافر شدند، پس بر کفر (خود) افزودند، هرگز توبه آنان پذیرفته نخواهند شد، و آنانند که خود گمراهانند.

(91) به درستی کسانی که کافر شدند و در حال کفر مردند، اگر چه زمین را پر از طلا کنند، و آن را (برای خود) فدیه دهند، هرگز از هیچ یک از آنها پذیرفته نمی شود، آنان را عذابی دردناک خواهد بود، و یاورانی نخواهند داشت.