(35) پس امروز در این جا دوست صمیمی (ومهربانی) ندارد (که کمکش کند).
(36) و عذابی جز از چرک وخون ندارد.
(37) (غذابی که) گناهکاران آن را نخورند».
(38) پس سوگند به آنچه می بینید,
(39) وبه آنچه نمی بینید.
(40) بی تردید این (قرآن) گفتار رسول بزرگوار است.
(41) و اینها گفتار یک شاعر نیست, (اما شما) اندکی ایمان می آورید.
(42) و (نیز) گفتار یک کاهن نیست, (لیکن شما ) کمتر پند می گیرید.
(43) (این قرآن) از سوی پروردگار جهانیان نازل شده است.
(44) و اگر (پیامبر) سخنانی (به دروغ) بر ما می بست.
(45) مسلّماً ما دست راست اورا می گرفتیم.
(46) سپس (شاه) رگ قلبش را قطع می کردیم.
(47) پس هیچ کس از شما نمی توانست از (عذاب) او مانع شود.
(48) ویقیناً این (قرآن) پند وت÷کری برای پر هیزگاران است.
(49) وما محققاً می دانیم که برخی از شما تکذیب کنندگان (این کلام الهی) هستید.
(50) و همانا این (قرآن) بر کافران مایۀ حسرت وندامت است.
(51) وبی گمان این (قرآن) حق الیقین است.
(52) پس (ای پیامبر) به نام پروردگار بزرگت تسبیح گوی.
المعارج Al-Ma'aarij
(1) تقاضاکننده‌ای، تقاضای عذابی وقوع یافتنی کرد.
(2) (این عذاب) برای کافران است. هیچ دفع‌کننده‌ای ندارد.
(3) از سوی الله صاحب مراتب و درجات است.
(4) فرشتگان و روح (جبرئیل) به سوی او عروج می‌کنند، در روزی که مقدارش پنجاه هزار سال است.
(5) پس تو (ای پیامبر!) صبر جمیل پیشه کن.
(6) بی‌گمان آنها آن (روز) را دور می‌بینند.
(7) و ما آن را نزدیک می‌بینیم.
(8) (همان) روزی که اسمان چون مس گداخته شود.
(9) و کوه‌ها مانند پشم رنگین (متلاشی و پراکنده) شود.
(10) و هیچ دوست صمیمی (و خویشاوندی) از (حال) دوست صمیمی (و خویشاوند خود) نپرسد.