(125) پس هرکس را که خدا بخواهد هدايت کند, سنيه اش را برای (قبول) اسلام می گشايد, و هرکس را که بخواهد گمراه کند, سينه اش راچنان تنگ می کند که گويا به آسمان بالا می رود, اين چنين خداوند پليدی را بر کسانی که ايمان نمی آورند؛ قرار می دهد.

(126) واين راه مستقيم پروردگار توست, بتحقيق ما آيات (خود) را برای گروهی که پند می گيرند, بيان کرديم.

(127) برای آنها (در بهشت) سرای آرامش وسلامتی نزد پروردگارشان خواهد بود, واو ولی ودوستدار آنهاست بخاطر اعمال (پسنديده ای) که انجام می دادند.

(128) وروزی که (خداوند) همه ی آنان را گرد آورد (ومی فرمايد:) «ای گروه جن, شما افراد زيادی از انسانها را گمراه کرديد». ودوستان آنها از آدميان می گويند: «پروردگارا! هر يک از ما دوگروه از يکديگر بهرمنده شديم, وبه آن مدتی که برای ما مقرر داشته بودی رسيديم». (خداوند) می فرمايد: «آتش جايگاه شماست, جاودانه در آن خواهيد ماند, مگر آنچه خدا بخواهد» بی گمان پروردگارتو حکيم داناست.

(129) واينچنين بعضی از ستمگران را به کيفر آنچه انجام می دادند به بعض ديگر وا می گذاريم.

(130) ای گروه جن وانس! آيا پيامبرانی از شما به سوی شما نيامدند که آيات مرا برايتان بخوانند, وشما را از ملاقات اين روزتان هشدار دهند گويند: «بر (ضد) خودمان گواهی می دهيم». وزندگی دنيا آنها را فريب داد, وبر (زيان) خودشان گواهی دهند که کافر بودند.

(131) اين (فرستادن پيامبران) بدان سبب است که پروردگارت هيچ گاه شهرها در حالی که مردمش غافل وبی خبر باشند, به ستم هلاک نمی کند.