(52) که (پیوسته) می گفت: آیا (واقعاً) تو از باور کنندگان (بعث و قیامت) هستی؟!
(53) آیا وقتی که مردیم و خاک و استخوانها(ی پوسیده) شدیم، (زنده می شویم و) کیفرمان می دهند؟!»
(54) (او به دوستان بهشتی اش) گوید:« آیا شما می توانید (به دوزخیان) بنگرید (و از او خبری بگیرید)؟!»
(55) پس (چشم برگرداند و) نگریست، ناگاه او را در میان دوزخ دید.
(56) گوید: به خدا سوگند، نزدیک بود که مرا به هلاکت افکنی.
(57) و اگر نعمت پروردگارم نبود، من (نیز) از احضار شدگان (دوزخ) بودم.
(58) (سپس به دوستان بهشتی خود گوید:) آیا ما (هرگز) نمی میریم (و در بهشت جاودان هستیم)
(59) جز همان مرگ نخستین خود، (دیگر مرگی به سراغمان نخواهد آمد) و ما (هرگز) عذاب نخواهیم شد؟!
(60) بی گمان این همان کامیابی بزرگ است!
(61) (آری) عمل کنندگان باید برای چنین (پاداشی) عمل کنند.
(62) آیا برای پذیرایی این (نعمتهای بهشتی) بهتر است یا درخت زقوّم؟
(63) همانا ما آن را ابتلای برای ستمکاران قرار دادیم.
(64) به راستی آن درختی است که از قعر جهنم می روید.
(65) شکوفه اش همانند سرهای شیاطین است.
(66) پس آنها (= جهنمیان) از آن می خورند، و شکمها را از آن پر می کنند.
(67) آنگاه برروی آن (خوراک) آمیزه ای از آب گرم (سوزان) دارند.
(68) سپس باز گشت آنها به سوی جهنم است.
(69) بی گمان آنها نیاکان خود را گمراه یافتند.
(70) پس اینها در دنبال آنان شتابان می روند.
(71) و به راستی پیش از آنها بیشتر پیشینیان گمراه شدند.
(72) و به تحقیق ما هشدار دهندگانی در میان آنها فرستادیم.
(73) پس بنگر عاقبت هشدار یافتگان چگونه بود!
(74) مگر بندگان مخلص خدا.
(75) و یقیناً نوح ما را ندا داد، پس (ما) چه خوب اجابت کننده ای هستیم.
(76) و او وخاندانش را از اندوه بزرگ نجات دادیم.