(1) سوگند به (فرشتگان) صف کشیده( ).

(2) پس سوگند به (فرشتگان) باز دارنده،

(3) و به تلاوت کنندگان ذکر (= قرآن)،

(4) که همانا معبود شما یکی است.

(5) پروردگار آسمانها و زمین و آنچه میان آنهاست، و پروردگار مشرقها.

(6) بی گمان ما آسمان دنیا(= پایین) را به زیور ستارگان بیاراستیم.

(7) و از هر شیطان سر کشی حفظ کردیم.

(8) (تا) به (سخنان) عالم بالا گوش فرا ندهند، و از هر سوء (بوسیله شهاب) زده (ورانده) می شوند.

(9) (آنها به سختی) عقب رانده می شوند، و برای آنها عذاب دایمی است.

(10) مگر کسی که ناگهان چیزی را برباید، پس شهابی درخشان او را دنبال می کند.

(11) پس (ای پیامبر) از آنها بپرس که آیا آفرینش آنها سخت تر است، یا (آفرینش) آنچه ما آفریده ایم، ما آنها را از گل چسپنده ای آفریدیم.

(12) بلکه تو (از انکار آنها) در شگفت شدی، و آنها مسخره می کنند.

(13) و هنگامی که پند داده شوند، پند نمی پذیرند.

(14) و هنگامی که معجزه ای ببینند (آن را) مسخره می کنند.

(15) و می گویند:« این جز جادویی آشکار نیست،

(16) آیا هنگامی که مردیم و به خاک و استخوانها (ی پوسیده ، مبدل) شدیم، (دوباره) بر انگیخته خواهیم شد؟!

(17) آیا نیاکان نخستین ما(نیز بر انگیخته می شوند؟!)»

(18) بگو:« آری، و شما خوار و زبون (زنده) می شوید».

(19) پس آن تنها یک بانگ (سهمناک) است، ناگهان آنها (از قبرها بیرون می آیند و) می نگرند.

(20) و گویند:« وای بر ما این (همان) روز جزا است!»

(21) (آری) این (همان) روز داوری است، که شما آن را تکذیب می کردید.

(22) (به فرشتگان فرمان داده می شود) گرد آورید کسانی را که ستم کردند، و (همپایگان و) همراهانشان و آنچه را می پرستیدند.

(23) به جای خدا، پس (همه ی) آنها را به راه دوزخ هدایت کنید.

(24) و آنها را نگاهدارید که يقينا باز خواست خواهند شد.