(69) و چیزی از حساب (و گناه) آنها بر (عهده) پرهیزگاران نیست، ولی (همنشینی باید) برای پند دادن (و یاد آوری) باشد، شاید که پرهیزگاری پیشه کنند.

(70) و کسانی را که آیین خود را به بازیچه و سرگرمی گرفتند، و زندگی دنیا، آنها را فریب داده است، رها کن، و با این (قرآن) اندرز شان بده، تا مبادا کسی به (کیفر) آنچه کرده است، (از کردار بد و گناه) گرفتار (و هلاک) شود، (و در قیامت) جز خدا؛ نه یاوری دارند، و نه شفاعت کننده ای، و (چنین افرادی) هر فدیده ای را به جای خود بدهند، از او پذیرفته نخواهد شد. آنها کسانی هستند که به (کیفر) آنچه کرده اند؛ گرفتار شده اند، نوشابه ای از آب جوشیده برای آنهاست و عذاب دردناکی؛ بخاطر اینکه کفر می ورزیدند.

(71) بگو: «آیا غیر از خدا، چیزی را بخوانیم که نه ما را سود می دهد و نه زیان می رساند؟! و به عقب بر گردیم بعد از آنکه خداوند ما را هدایت کرده است؟! همچون کسی که شیطان او را (با وسوسه) در زمین گمراه کرده و سر گردان مانده است، در حالی که او یارانی دارد، او را به هدایت دعوت می کنند، (و می گویند:) به سوی ما بیا». بگو:« به راستی هدایت خداوند، هدایت (واقعی) است، و به ما امر شده که تسلیم پروردگار جهانیان باشیم.

(72) و اینکه نماز را بر پا دارید، و از او بترسید، و تنها اوست که به سویش محشور می شوید».

(73) و اوست (آن خالق یکتا) که آسمانها و زمین را به حق آفرید، و روزی که می فرماید: «باش» پس موجود می شود، گفتار او حق است، و روزی که در صور (= شیپور) دمیده می شود؛ فرمانروایی از آن اوست، دانای پنهان و آشکار است، و او حکیم آگاه است.