(6) خداوند وعده داده است، خداوند هرگز وعده ی خویش را خلاف نمی کند، و لیکن بیشتر مردم نمی دانند.

(7) آنها فقط ظاهری از زندگی دنیا را می دانند، وآنها از آخرت غافلند.

(8) آیا در ضمیر خود نیندیشیده اند که (دریابند) خداوند آسمانها و زمین و آنچه را میان آن دو است؛ جز به حق و (تا) زمان معینی نیافریده است؟! و بی تردید بسیاری از مردم به دیدار پروردگارشان (در روز قیامت) نا باورند.

(9) آیا در زمین گردش نکردند، تا بنگرند عاقبت کسانی که پیش از آنها بودند؛ چگونه بود ؟! (آنها) نیرمند تر از اینان بودند، و در زمین دگرگونی به وجود آوردند و آن را بیشتر از آنچه (اینان) آبادش کرده اند، آباد کردند، و پیامبرانشان با دلایل روشن به سوی آنها آمدند، پس خداوند بر آن نبود که برآنها ستم کند، و لیکن (آنها) به خودشان ستم می کردند.

(10) سپس سرانجام کسانی که بدی کردند، بدتر شد، که آیات خدا را تکذیب کردند، و آن را به مسخره می گرفتند.

(11) خداوند آفرینش را آغاز می کند، سپس آن را باز می گرداند، آنگاه به سوی او باز گردانده می شوید.

(12) و روزی که قیامت بر پا شود، مجرمان نومید شوند.

(13) و برای آنها از معبودانشان شفیعانی نخواهد بود، و نسبت به معبودانشان (که آنها را همتهای خدا قرار داده بودند) کافر می شوند.

(14) و روزی که قیامت بر پا شود، آن روز (مردم) از هم جدا می شوند.

(15) اما کسانی که ایمان آورده اند و کار های شایسته انجام داده اند، آنان در باغی (از بهشت) شادمان و مسرور خواهند بود.