(11) تا از آسمان (باران) پی در پی بر شما بفرستد.
(12) و شما را با اموال و فرزندان بسیار مدد کند، به شما باغ‌های (سرسبز) بدهد، و برای شما نهرهای (جاری) قرار دهد.
(13) شما را چه شده است که برای الله، عظمت (و شکوه) قایل نیستید؟!.
(14) در حالی که شما را در مراحل گوناگون آفرید. (از نطفه سپس خون لخته شده، آنگاه تکة گوشت، تا این که انسان کامل شد).
(15) آیا نمی‌بینید چگونه الله هفت آسمان را بر فراز یکدیگر آفرید؟
(16) و ماه را در میان آسمان‌ها مایة روشنایی قرار داد، و خورشید را چراغ (فروزانی) گردانید.
(17) و الله شما را همچون گیاه و نباتی از زمین رویانید.
(18) سپس شما را به آن (زمین) باز می‌گرداند، و بار دیگر شما را بیرون می‌آورد.
(19) و الله زمین را برای شما گسترده ساخت.
(20) تا از راه‌های پهناور آن (به سوی مقصد خود) رفت و آمد کنید».
(21) نوح گفت: «پروردگارا! بی‌گمان آنها مرا نافرمانی کردند، و از کسی پیروی کردند که مال وف رزندش چیزی جز زیانکاری بر او نیفزوده است.
(22) و (آن پیشوایان گمراه) نیرنگ (و مکر) بزرگی به کار بردند.
(23) و گفتند: معبودان خود را رها نکنید. و (بخصوص) «ود» و «سواع» و «یغوث» و «یعوق» و «نسر» را رها نکنید.
(24) و به راستی آنها بسیاری را گمراه کردند، و (تو ای پروردگار!) ستمکاران را جز گمراهی میفزا».
(25) (سرانجام) به کیفر گناهانشان (همگی) غرق شدند، پس در آتش (دوزخ) درآورده شدند، و در برابر (عذاب) الهی یاور (و مددکاری) برای خود نیافتند.
(26) و نوح گفت: «چروردگارا! هیچ یک از کافران (و دیارشان) را بر روی زمین باقی نگذار.
(27) چرا که اگر آنها را باقی گذاری بندگانت را گمراه می‌کنند، و جز (نسلی) بدکار و کافر به وجود نمی‌آورند.
(28) پروردگارا! مرا و پدر و مادرم را و هرآن کس که با ایان وارد خانة من شود، و (تمام) مردان مؤمن و زنان مؤمن را بیامرز، و ستمکاران راجز هلاکت (و نابودی) میفزا».