(13) و من تو را (به پیامبری) بر گزیدم، پس به آنچه (بر تو) وحی می شود، گوش فرا ده.

(14) یقیناً من «الله» هستم، هیچ معبودی (به حق) جز من نیست، پس مرا پرستش کن، و نماز را برای یاد من بر پا دار.

(15) قطعاً قیامت خواهد آمد، می خواهم (وقت) آن را پنهان دارم، تا هر کس در برابر سعی (و اعمالی) که می کند جزا داده شود.

(16) پس مبادا کسی که به آن ایمان ندارد، و از هوسهای خود پیروی می کند، تو را از آن باز دارد، که هلاک خواهی شد .

(17) و ای موسی ! آن چیست به (دست) راستت؟»

(18) گفت: «این عصای من است، بر آن تکیه می کنم، و با آن برای گوسفندانم (برگ درختان) فرو می ریزم، و مرا با آن کارهای دیگری (نیز) است (که بر آورده می کنم) .

(19) فرمود: «ای موسی! آن را بیفکن»

(20) پس (موسی) آن (عصا) را افکند، که ناگهان ماری شد که (به هر سو) می دوید.

(21) فرمود :«آن را بگیر و نترس، به زودی آن را به صورت اولش باز می گردانیم.

(22) و دستت در بغل خود کن، تا سفید (و) بی عیب بیرون آید، (این نیز) معجزه ی دیگری است.

(23) تا آیات (و نشانه های) بزرگ خود را به تو نشان دهیم.

(24) (اینک) به سوی فرعون برو، بی گمان او سرکشی کرده است ».

(25) (موسی) گفت : «پروردگارا ! سینه ام را برایم بگشا.

(26) و کارم را برایم آسان گردان.

(27) و گره از زبانم باز کن.

(28) تا سخنانم را بفهمند.

(29) و برای من (یاور و) وزیری از خاندانم قرار ده .

(30) برادرم هارون را.

(31) به (وسیله ی) او پشت مرا محکم کن،

(32) و او را در کار (رسالت) من شریک ساز،

(33) تا تو را بسیار تسبیح گوییم،

(34) و بسیار تو را یاد کنیم،

(35) بی شک تو به (حال) ما خوب بینایی ».

(36) فرمود :«ای موسی ! هر چه خواستی به تو داده شد.

(37) و به تحقیق ما بار دیگر (نیز) بر تو منت نهاده ایم (و نعمت بخشیده ایم)